صبا دشتیاری اسلامیات وانَگا اَت۔ بلے هر چیزّے که ونت ئِے، آئیءِ سرا وت پٹّ ءُ پول ئِے کت، راست ئِے در گیتک، ءُ هما راستءِ سرا باوَر ئِے کت ءُ اوشتات.
زانت ئِے که اے بلوچ ءُ بلوچی زبانءِ نسیب نه اِنت که مُدام پدمنتگ به بنت۔ دیست ئِے که بلوچی زبان چوں په زانت دیم په گاریءَ تیلانک دئیَگ بئیَگا اِنت ءُ زانت ئِے که نبشتهیں زُبانءِ اهمیت چے اِنت.
سیدءِ وپاتیءَ رند دیم ئِے گوں سید گَنجءِ کاران کت. هما لبز که سید هاشمیءَ کاگَدُکّانی سرا نبشته کتگ ءُ ایر کتگ اَنت ءُ کاگدُک نوں سَڑان اَتنت، آیانی ساپءَ ساپ دو بَر نبشته کنگ ئِے دستءَ کت. کاگد نیست اَت، میتگان لوگانی دیما، دَمکانی دپءَ کچراءِ ڈرَمبانی تها سگریٹی پارکیٹ ئِے چِت، پارکیٹ ساپ ساپءَ پچ کتنت. ڈَبّیءِ سرا ءُ زَریءِ سرا هما لبزانی دو بر نبشته کنگ بندات کت. ءُ اے گنجءِ رکّینگءِ راهے پچ ئِے کت.
یَک وهدے اَتک که بلوچی نبشته بئیگا اَت، تاک در آیَگا اَت، ته صباءَ نِشت ءُ بلوچی زبانءِ سجهیں نبشته کارانی لِسٹ اَڈّ کت و کتاب کُتنت. مردمانی کِسّه ءُ شئیر کتابان اَتنت و صبا هما کتابانی سرا کارا اَت، که کجام مردمءَ کجام چیزّ کُجام وهدا نبشته کتگ ءُ کجام تاکءِ کجام نمبرءِ کجام تاکدیمءَ اِنت. بلوچی نبشتهی زبانءِ تاریخءَ یادداشت کنگ ءُ نَزّ آرَگا اَت. مرچی هر پولکار که بلوچی زبانءِ سَرا کارے کنگ لوٹیت، صباءِ جوڑ کتگیں اِنڈِکس کَشءَ ایر مَبنت، کارءَ بےوار بیت.
صباءَ دیست چپّ ءُ چاگردءِ کتاب دروگءَ پُرّ اَنت ءُ بلوچ، بلوچی ءُ بلوچستانءِ سرا شِهمیں تاک ءُ کتاب نرَسیت، میتگ په میتگ گَشت (وتی خرچءِ سَرا) ءُ هرکَسءَرا سلاه ئِے جت که بیا کُمَکّ کن، کتابجاهے اڈ کنیں. هرکَس هرچی که دات کنت، همینچُک بدنت. سَد کلدار هم چَلیت و پنجاه هم، ءُ بلوچانی شوکیں شهرے، مَلیرءَ، کتابجاهے اَڈّ ئِے کت. وتی کتاب ئِے ایر کُتنت، لوٹان ءُ یَکجاگه کنانءَ، انچیں کتابجاهے اَڈّ ئِے کت که جهانءَ هر جاگه که بلوچ، بلوچی ءُ بلوچستانءِ سرا کتابے هست، اودا ھست اَت.
صباءَ دیست که منی چُکّ ءُ ورنا برَگ ءُ کُشَگ ءُ گار کنگ بئیَگا اَنت، چه کوئٹهءِ یونیورسٹیءِ آفِسءَ در اتک، روڈانی سرا اوشتات ءُ کوکّارئِے کت. مهلوک ئِے توار پِر جت که پادا اِت، اگن نه اے دُرسان کُشیت.
صباءَ اگن بلوٹ اِتیں، یونیورسٹیءَ سالانی سال پروفیسر بوت و خاموش نشت ئِے کتگ اَت۔ صباءَ اگن بلوٹ اِتیں، بلوچ نشتھ کار بوت و کِرّےءَ خاموشیءِ نِشت ئِے کتگ اَت۔
صباءَ اگن بلوٹ اِتیں، پاکستانءِ مین اسٹریم اِسلامی ادیب ءُ دانِشوَرانی دیوانان هم جاگه ئِے بوتگ اَت ءُ سیکولَرانی دیوانان هم. اردوءَ، هستیں توامیں اِلم ئِے ایر بُرتگ اَت ءُ انگه همِشانی سرا پٹّ ءُ پول ئِے هم کتگ اَت. اردوئِے هم چه اے دگه درستیں بلوچان شَرتِر اَت.
بلے صباءَ وتی ”راست“ گِچین کت. هما کِردار ئِے زُرت که آئیءِ هیالءَ، چه اے دگه هر چیزّءَ اهمتِر اَت.
پمیشکا اِسلامیاتءِ اے روشن فکریں پروفیسر، اسلامی مملکتءِ دو ایف سی چوکیءِ نیامءَ، اِسلامی ڈیت اسکواڈےءِ نامءِ سرا، روچء رَهمانی تیر جنگ ءُ کُشَگ و دور دئیگ بوت.
مرچی صباءِ جند مئے نیامءَ نه اِنت، بلے آئیءِ راه، که اِلم چوں بوان، وتی کارءَ چوں په راستی ءُ ایمانداری بکن، مئے دیما اَنت.
