دلگۆش: اے نبشتانک تاکبند ‹بام› 2009آ چاپ و شِنگ بوتگ.
من دلا جێڑان اتاں که پُٹّلێں رِندانی دیوان کُجا برجاه بوتگ‌اَنت، هانیئے گِندُکا پکیرێں شئے مُرید کجام دَرئے دَپا آتکگ و مێلانک بوتگ، دِهلیئے تَهتئے گِرَگا رئوگا پێسر، چِلّ هزاریێں بلۆچ لشکر کجا جَم بوتگ. کجا میرانا چاکرئے اَپسئے مَهار گپتگ و آییا چه گوَهرامئے سرا همله کنگا دارگ لۆٹِتگ. من هما کۆٹیئے چارگا هم دِلمانَگ اتاں که اۆدا هانی گۆں سنگینێں سَرے، هر سَهت و دمان شئیهئے ترانگاں سُتکگ. بله اۆدا هِچ نێست‌اَت. پَٹّێں زمینے اَت. گۆں بلڈۆزرا رێوَل کنگ بوتگ‌اَت. بلۆچانی وتواجهیئے ائولی نشانی، میر چاکرئے کَلات وتی جاگها نه‌اَت.
چاکرئے ماڑیئے چارگ دێر اِنت منی دلا بوتگ. 2006ئے سالا وهدے منی سر سیویا کَپتگ‌اَت، گڑا من گۆں وتی سنگتاں چاکرئے میریئے چارگئے واهگ درشان کتگ‌ات. بله آیاں جواب دات که میری فئوجی کئینٹئے تها اِنت و کَسا چارگیَ نئیلنت. همے زوتاں که من کَچّیا شُتاں، گڑا واپسیا من وتی سنگتێا گوشت که هر پئیم بیت منا میریا پێش دارێن. همے سنگتا وتی مُسلم لیگی ناکۆزاتکێا فئون کت که اگن بوت کنت آ چه وتی فئوجی سنگتێا میریئے چارگئے اجازتا بگیپت. اجازت مارا رَسِت. همے مردا که مارا اجازت گپتگ و داتگ‌اَت، گوشتگ‌اتی که میریئے مئینٹِنِنسئے واستا پاکستان سرکارا بیست ملین کلدار منزور کتگ. همے گپا من یک نێمگے گَل بوتان و دومی نێمگا هئیران که مئے واجَکاراں زانا شَهمے دێما کپتگ که په چُشێں کارێا لانکِش بَستگ؟ ما که کئینٹا سر بوتێں، ته هما واجکار که آییئے مِنَّتا مارا اجازت رسِتگ‌اَت، مئے همراه بوت و مارا کئینٹئے تها بُرتی. کئینٹئے تها هر فئوجیے که زاهر اَت، آ یا وَه جان شۆدگا اَت یا وتی تمبوئے دێما رۆپَگا اَت. آیاں چَم ڈکّرێنتگ و انچۆ مارا چارگا اتنت گوشئے جُستا اَنت، شما چۆنێن اێت و اِدا چے کنێت؟ من جۆش جنگا اتاں که آ اِدا پرچا؟
یه رها چاکرِ آزم کا کله، جناب! منا مئے همراهێں واجکارئے گالوارا گُڑێنت. من چم په اشتاپی چارێں نێمگاں تاتکنت، بله چشێں چیزے ندیست که منا په چاکرئے میری بئیگا شات بوتێں. بێدِ کَپّی چُنڈیێں چاردیواریێا اۆدا هچ نێست‌اَت. دو بُرزێں امبارئے نشان هم اێر اتنت بله میریئے جِند نگواهِت. من وتی واجکارا جُست گِپت، میری کُج اِنت؟ آییا مئے دێما پَٹّێں زمینئے نێمگا لنکُک ٹال کت و گوشت، میری اِدا بوتگ. بلڈۆزرئے پَدانی نشان نۆک اتنت. من چُرتێا کپتاں که چاکرئے ماڑی بلڈۆزرئے دپا دئیگ بوتگ و منا هالا هم نگپتگ؟ بلۆچانی، وتی مَنّا، دو سئے هالتاک در آیگا. اِشاں چُشێں هالے شِنگ نبوتگ‌اَت. سیاستدان وه مَلامَت نه‌اَنت که الِکشن نزّیک اَنت، گێشِ وت نه‌اَنت.
من تا دێراں همی پَٹّێں زمینئے سرا اۆشتاتان و اندازه جنگئے کۆشش کت که هانیئے کۆٹی کجا بوتگ. میرانا چاکرئے اپسئے مهار کجا داشتگ. رِندانی دیوان کجا برجاه بوتگ‌اَنت. بله منی زِهنا بلڈۆزرئے نشاناں تَند بستگ‌اَت. اۆدا گوستگێں دئورئے هچ اکسئے واستا جاگه نێست‌اَت. من په ناکامێں دلے وتی همراهانی پُشتا رئوان بوتاں که آ چاکری دئورئے پَشت کپتگێں دوێں اَمبارانی تها پُتِرَگا اتنت. میریئے جِند رێوَل کنگ بوتگ، گڑا اے امبار پرچا پَشت گێجَگ بوتگ‌اَنت. زانا بلڈۆزرئے بلێڈ اشانی باریگا کُنٹ بوتگ. منی دلا وڑ وڑێں سئوالاں سر چِست کتگ‌اَت بله وهدے امبارانی تها شُتاں، چارِت، ته زانت که فئوجیانی ٹوایلِٹئے بدل اتنت پمێشکا بلڈۆزرا پَشت گێتکگ‌اتنت.
اَمبارانی تها پادئے اێر کنگا جاگه نێست‌اَت. لانکبۆجئے بۆا اۆدا مردمئے ساه درَ نئیاتک و دیوارانی هِشت کَشّگ و پۆڑئے جاگها استمال کنگ بوتگ‌انت، دیوالانی دێما وتی نام نبشته کتگ‌اَت. پنجابی زبانا لهتێں شئیر هم نبشته اَت که منِش سرپدَ نبوتاں. وتی پۆنز گِپت و چه اۆدا در آتکاں.
من په شِگان وتی واجکار جُست کت که میری وَه نێست‌اِنت، همے دوێں کرُڑێں کلدار بلکێں په همے ٹوایلٹانی مئینٹئین کنگا منزور بوتگ‌اَنت. واجکارا بچکندِت و گوشتی، مئے کِرّا میریئے کوهنێں نکشهے هست، هماییئے مُتابِکا میری پدا بندَگَ بیت. من، تنا وهدے که آییا وتی گپ کُٹّێنتگ‌اَت، میریئے پرُشتگێں چاردیواریئے سرا اۆشتاتگ‌اتاں. انچێں گواتے کَشّگا اَت که مردمی لێٹَ دات. چه اۆدا درهێں سِبّی شهر زاهِر اَت. چاکرا وتی کَلات، جَنگی هئوالها شَرتِرێں جاگها بَستگ‌اَت، پمێشکا پاکستانی فئوجا هم همے جاگه په وتی کئینٹا دۆست کتگ. بله منی همراهێں سنگتێئے گوشگ اِش اَت که آیاں په کُنّت چُش کتگ.
وهاں میری کا مسجد تها. اِسکو بهی پهر سے بنا رهے هیں، مئے واجکار آتک و منی کَشا اۆشتات. من تاں دێرا همۆدا اۆشتاتاں و چه وتی زهنا بلڈۆزرئے پدانی نشانانی رۆپگئے کۆشش کت.
چلئے جناب آپکو چائے پلاتے هیں، ما شُتێں واجکارئے آفِسا نِشتێں. آییا سئے چار رَندا گَنٹی جت بله آییئے نپَر گار اَت که چاه بیاریت. دێرا رَند نێم‌اُمرێں مَردے که کۆپگی جُکِّتگ‌اتنت، کۆٹیا پُتِرت. رِند ساهب تاندا بیتگئے؟ ائولسَرا وه من همے هبرا گُڑِتاں که مئے واجکار بلۆچی هم زانت. بله گێشتر هئیرانیئے گپ اِش اَت که فئوجی کئینٹئے چَپراسی پُٹّلێں رِندے اَت، چاکرئے وارِس، میریئے وارِس، مِهرانی هَکّێں وارِس. واجکارا زَرّ رِندئے دَستا داتنت و چاهئے رَندا راه دات. وهدے رِند گۆں چاهاں واتَر بوت، مئے واجکار دست و آپێا ڈَنّا دَر آتکگ‌اَت. رِندا، چَمّے اے نێمگا چارِت چَمّے آ نێمگا و چاهاں منی دێما اێر کنانا گوشت، پنجابی زالمێں کئومے.
Sajid Hussain (1981-2020) was a writer and senior journalist from Balochistan. He had a degree in Economics, International Relations and English Literature from Karachi University. He had the experience of working with Pakistani newspapers Daily Times and The News International. Sajid Hussain was also the founding editor of this online magazine.
