This poem was originally penned down by Hafeez Rauf in Balochi. I’m indifferent to the ups and downs of the world. I had said, What if the sky crumbles into the earth! What to me! To me what! What if someone slaughters someone! What if a brother kills a brother for a piece of ...
موالیانی مجلس اِنت ما “زُنڈا بار” ءَ نشتگیں گلوریا شَہاردنت چکاریں کیفءُ کَدّہاں پہ شپ جتیں کَلَندَراں پہ راہ گاریں نوبتءِ دل اِشکریں مُساپراں….! “ھِلے”ءِ گپءُ کُنّتاں چہ بےسَما وتی وڑا کماشیں “ہارٹ موڈ”ءِ کوہنیں چشمکءِ گُبارسَنجیں شیشگاں گشئے کہ نَزّاَتکگنت توامیں علمءُ فلسفہ اے بیکراریں گیدیءِ دو کورمئیمیں دیدگاں دو رنگءَ دیستہ زندگی دو ...
اُمیتان اے سُتکگیں شہرءِ گُڈّی بنی آدم اَت۔ بس ہمے اوستءَ زندگ اَت کہ کَسے کئیت، دوبر اے بازار آباد بیت۔ زندگی بیت۔ تیوگیں میتگ بَمباں ڈَلِتگ اَت۔ تباہ اَت۔ نہ بنی آدم، نہ ساہدار۔۔۔۔۔ ہچءِ گواہ نیست اَت۔ میتگ ویران اَت۔ بَس پرُشتگیںءُ سُتکگیں درءُ دیوالانی ہِشتءُ ڈوک اِتنت۔ گیشتر لوگءُ جاگہ کپتگ اِتنت۔ ...
منءُ شپءِ دَرآمدی ہواریءَ دَراَتکگیں دَرآمدیں تہاری یے ءُ جَمبرانی لمبُکءِ سیاہیءَ درآمدیں, لگشتگیں ءُ چُنڑ چنڑیں آسماں گوں ماہےءَ درآمدیں روان اتیں ءُ دور موجریں ندارگءَ درآمدیں نگاہے شانک دات ءُ جِکّ ئِے جت مِچاچاں یکءُ دو براں اے دوریانی درد لہم لہمءَ چُکت انت تہار کُت ندارگاں دمانے اچ حیالءِ رنگ ءَ درتءُ ...
اے نبشتانک مجیب ولی ءَ چہ سید ہاشمی ءِ اردو کتاب بلوچی زُبان و ادب کی تاریخ، ایک جائزہ ءَ چہ رجانک کتہ۔ رودرآتکی ھند ءُ دمگ ءِ باز مردم پمیشا گُش ایت کہ جام دُرّک ءِ شائری ءَ رَندگیری کنگ بہ بیت چیا کہ آھانی گْوشگ ءِ رد ءَ آئی ءَ زگریں بلوچی لچّہ گْوشتگ ...
ساجد حسین ءِ اے نبشتانک تاج بلوچ ءَ چہ انگریزی ءَ ترّینتگ۔ نریندرَ مودیءَ بلوچستانءِ سرا گپے جت۔ اصلءَ مودیءَ گپے جت ءُ ہمے گپ ءِ تہا بلوچستان ءِ ذکر مان اَت۔ آئی ءَ گوَشت کہ پاکستانءَ را گلگت بلتستان، پاکستانی کشمیرءُ بلوچستانءَ وتی کُتگیں گُناہانی حساب دئیگی اِنت۔ اے گپ ءَ یک کارے کُت۔ ...
اے نبشتانک مجیب ولی ءَ چہ اردو ءَ بلوچی ءَ ترّینتگ۔ ایران ءِ سرکار ءَ گوں ملک ءِ زبان ءُ لبزانک ءِ نگہپانیں ادارہ ءَ گْوشتگ کہ پارسی زبان ءَ را چہ دری زبانانی گالانی سان ءَ پھریزگ ءِ ھر وڑیں جُھد کنگ بہ بیت۔ ایران ءِ اکیڈمی وتی اے جھد ءَ داں کجام ...
I was about to leave for the graveyard when he entered my room and stood behind the door. He looked pale, so weak that only his head was visible. “I won’t go there. The sun is searing and there aren’t even any trees,” he said as I wore my shoes. “There isn’t any shade here ...
اَتا شاد شَرترێن شائرے یا منیر مۆمن، اے گُها من وارتَ نکناں. من گوَشان کَسّ مئوارتی. ترا اَتا دۆستتِرَ بیت منا منیر. ترا منزور بسملئے شائری سِتکا اِنت، منا امبر سمینئے. اَتا و منیر، بلۆچیئے دو مزنێن شائر اَنت. چۆ که اَتا و منیر دوێن چه رئوایتان یاگی بوتگاَنت، مردم دوێنان یکّێن چمّا چارنت. بله ...
Fazal Baloch translates Munir Momen’s poem, zamanag, we publish the other day. Every night, The world yells some filthy abuse, At my solitude, And runs away out of the window. But it cannot travel beyond the city. Every morning, I’m the first to bump into it. Oblivious of its abuse and my solitude, It steps inside my house along ...
News Desk
Sameer Mehrab
Javed Baloch