”یار، مرچیگێں گرم مردمء بے رۆگنءَ پچیت.“ زبیدهءِ گۆشاں بچکّےءِ تئوار کپت. همے دمانءَ آئیءَ که کَش ءُ کرّاں چارت، ته آئیءِ گُمانءَ کش ءُ کرّءِ درسێں مردم چۆ کاشُکێں ماهیگءَ بلاهێں هئیک‌پچےءِ تها پلپٹگا لگّتنت، پوره بے رۆگنءَ بوّگا اَتنت. کندگ‌ئےِ آتک. بلے آئیءِ گمان چه ادا نه‌اۆشتات. پدا آئیءَ گمانءَ دیست که درس جاندر اَنت. جنێن ...
ساجِسّین! اَے ساجسّینئے! دو مارچ اِنت، یار! دو مارچ چه 2020ءَ پد بلوچ کلچرڈے نه‌اِنت. همے دو مارچ، تاں ما سرپد بوتگیں که بلوچ کلچرڈے ءِ درگتءَ برجم دارگ بیت، ما اسلءَ نه زانته چون به کنیں. برے ما گوشتگ اَڑے بلوچانی وتی اڈّ کرتگیں ائیید اِنت، بله پدا اِش که اے روچءِ هالت تو ...
اورشِکتا من کرۆنائے هئیالداری کرت و کمّے دور اۆشتاتان و گۆں دو جنێنا گوَشت که شئیڈئے چێرا نِشتگ‌اتنت. گِندگا ارَب اتنت. جنێنان منا جُستی اندازێا چارِت. وٹ ٹائم اِز اِٹ؟ [2] اِشیئے سْویڈش من نزانت. تتَکلّم ارَبِسکا؟ [3] چه آیاں یکّێا جُست کرت. شْوِیّا شْویّا [4] من چه وتی لهتێں دێری در بُرتگێں اربیاں گوَشت. ...
منا تئیی اۆماناں زُرتگ‌اَت. بله هما اِنت که تئو شتگئے، من هر رۆچ جێڑتگ که تئیی کبرئے سرا بیایاں، چے بگوشاں؟ چے بکناں؟ تئو که هست بوتگئے من دماں‌په‌ساهت تئیی کرّا آتکگاں که منا گۆں تئو کارے چیزّے بوتگ، تئیی گم پِر بوتگ که بارێں چۆن ائے. بله نوں من چیا پێداک آں. کبرێئے سرا ...
تئو، اڑئے چه کرئونایا مسترێن ٹاپکے اتۓ. دردناکتِرێن. چۆ گندۓ دنیاۓ وشترێن گپ و چیز بتئورێننت، نون ما انچُش اتێن ساجد. نون ما کُدَگا اتێن. نون یکّے دومیۓ چمّانی تها چارت کنگا نه‌اتێن. چیا که هر کسی چمّانی درد پوره گێشتر اَت. نون ما سِدان اتێن. نون ما اێوک بئیان اتێن… نون ما درامد بئیان ...
مالی بله نَکسے. کسَم اِنت. اَنچێن ٹێمبان انچێن گپّ کنت، مردم نزانت بِکندیت اگن بِگرێت. تئو که گار اتۓ، سۓ شمبئیئے شپا چه منا پێسر اوپسالاها رَستگ‌اَت و تئیی بِلڈنگۓ دێما اۆشتاتگ‌اَت. تان دێران. و بانُکا گوَشتگ‌اَت که هَشتا و رند اۆدا باید مه‌اۆشتیت. گُڑا بَسے گپتگ‌اَتی و کُمپێس والا جاگها ردیۓ سرا اێر کپتگ‌اَت، ...
(منی امّاں، بی بی آمنہ ءِ نامءَ) بلوچی دوچ الّم چہ یک سادگیں شولےءَ بندات بوتگ۔ انچو کہ انسانی تاریخءَ بنیادی پکاریں چیزانی تہا یکے الّم ہمے شول بوتگ، وہدے انسانءَ پہ وتا پوشاک اَڈّ کُتگ۔ اشیءِ سوب لجءُ میار بوتگ یا وتا چہ موسماں رکّینگ، بلے شول الّم ہما اولی دوچ بوتگ کہ انسانءَ ...
دور میتگانی نیامءِ ہورکیں زندگانیءِ ہمک شَمیں، کدام بستگیں دریگءِ تاکءَ لنککانی تند بستگیں ودارءِ ناکُنانی نیم ہنی ئیں سپر در آہگا اِنت اَچ منا تاں دیرءَ دوشی درد کیکّلی کُتگ نہ وپتگیں دلءَ دوبر در آتکگیں ہیالءَ واب نئیشتگءُ من جیڑاِتگ نہ جیڑاں گیش میتگءَ نہ مردماں نہ بزّگاں نہ بے وتاں نہ بےوساں ...
”تئی ہمے کتاب کہ تو لوٹتگاں من گیشینتگاں“ ”شَرّیں اماں۔ یکّے کئیت دیم اش دئے گوں.“ ”چو وَ مادرو، کَس کسءَ ہالُ ندَں، بلے تئی پتءَ گُشیں، ایئرپوٹا بارت ئِے، اگاں یکےءَ ہُداءَ پرمات وَ تئی پت ئِے دیم دَں، بلے اے دوشمبےءَ نبی، پشمبےءَ باریں تئی پت ئِے بارت“۔ ”شَرّیں اماں“۔ اَمّاں نوں منا ...
(دمبرگءِ نامءَ) !او مہردَر !او دل بدَر تو ٹپےءِ شکورتگین ترِکّکانی بوسگءِ وڑا سُچئے نہ مہرے ئے، نہ کُچّلے چہ اندرءَ تو پرُشتگیں دمانی ٹکرے وڑا نہ زُرت بئے نا دروہگءِ میارءِ بُچکہءَ ترہئے تو زانئے لہتیں روچ گران بیت بلے گوَزَنت گوزان گوزان ءَ پشت کپنت ءُ ایر بنت چو وشّیں وہدءِ ترانگءَ کہ ...
Mehlab Naseer
Mehlab Naseer
Mehlab Naseer