کِشک لَڈّءُ بارانی جَنگلے کہ سَہرا اِنت زندگی، گُبارانی جَنگلے کہ سَہرا اِنت دِیدگاں، سَگارانی جَنگلے کہ سَہرا اِنت سئیل کن شِکارانی جَنگلے کہ سَہرا اِنت ہون گریتگیں دریا نَکش کَشّ اِتہ ترمپاں رولہیں نِگارانی، جَنگلے کہ سَہرا اِنت شپ چو گوانزگی پاسے برانز مالِتہ روچءَ گُلزمین سَہارانی جَنگلے کہ سَہرا اِنت تُنّ مَرکیں بِچکندے ...
اچ وتا سِستگاں گوں تو بلے کِسّہ نیاراں مارا دنیا تئی تسلّاءِ شِگاناں سوتکہ گِلّہے است بلے گِلّہءَ گوں تو نہ کناں مارا سگّ اِت اوں نہ کنت مرچاں کِہیبی جُنزے مارا درگیتک نہ کنت سُرمگیں چمّی ارسے ما وتی درد وتی باتن ءِ گرنچ ءَ بستہ کسّے زیبائی شہاریت کہ تہاری بَکشیت مئے شپءُ ...
من شیخءِ لوگ ءِ پانَگو عرب نشینیں ہاکے ءَ چہ دُور میتگءِ گم ءَ کُچک نمونگیں وپا ءِ واجہاں شپ تاں سہب ،بہ بند گیٹءَ پچ بکن مہ نند بِہ تّر گَشت ہم بجن تُپنگ ءَ کوپگ ءَ بہ درنج مہ جیڑ گم مکن مہ رنج (زبہر بئے) بچار، تیراں گار مکن پگار نیم بیت ...
ارس بوریناں سُرمگان کنان کِشکاں سایان ءُ دیدگان کنان وت وتی اندر ءَ مہ بیت جاگہ من وتا انچو شاہگان کناں لبز جالار بنت ژلانگوکیں شئر دوچاں کَٹور ءَ مان کناں بیرگ ءَ گَہہ مہ کنت گَلگ ارس ءِ دیدگاں پہ تو ساربان کناں تو منی سیادی ءَ دل ءَ میارئے انچیں مُندریکے لَنککان کناں ...
(خالق ارمان ءِ نظمے، جند ءِ توار ءَ) دُور گوات ءِ زِر ءَ کاگدے چول جنت لبز گوْرماں پُرشنت آپ بنت کِسّہ ءِ کَرپدانکیں زہیر چم ارسانی بِرمشاں کجا اِشکننت بس اے نیام ءَ ابیتکی ے شہمیت ءُ زیمر پُرشنت ساہتے اَچ منی پیژگہ ءِ باتن ءَ چوکہ شہکوریں شاہاپ مَلّیت ءُ روت وہد جَلّیت ...
ہما وڑا کہ بہ جیڑاں ہما وڑا کائے زہیراں بار کجا بوتکہ، تو کجا کائے اے شہرءِ گوات بہا زُرتہ مہپراں لالءِ نَپس مکشّ کدی دمکے ءِ گوْرا کائے کپوتیں درد دل ءِ شاہڑیں کبسّءَ اِنت چو سہب ءِ نمب ءَ رِچئے تاکے ءِ شم ءَ کائے تئ مہرءِ آس منی زندگی ءَ چاگرد اِنت ...
پتاتہ دل نہ ارواہ پیچَگی اِنت وتی بس جند تہنا پیچگی اِنت داں اے استار بوجیگاں نہ وپسنت شپءِ ہنکینءَ دریا پیچگی اِنت منی اَہدءِ ہُداءَ دم نہ برتگ کجام اُزرءَ اے دنیا پیچگی اِنت اے روچءِ کُمب سررِتکہ چہ برانزاں شپءِ دَرپءَ تماشا پیچگی اِنت تئی سر اوں بگندئے تاک کپتہ کماشیں اُمرءِ کسہ ...
خالق ارمانئے لچّه اے چۆنێن ساهکندنێن ندارگے اے شهرئے گوات اَچ وتا گِسر کپان اِنت بیرگا اے مێتگانی شاه دَگّ اَچ وتا اۆں پهری اَنت کجا اے وهد مِهری اِنت! اے چپّ و راستئے ماڑیانی مُجّتی ندارگے اے شهر یَل کنگ کپیت منا اے دمک و راه مَٹّ کنگ کپنت پدا اے مردمانی هۆر ...
