اینچو وہد گْوزگءَ پد مروچی من وتی ماتءِ دپءَ اولی رندا جُستے اِشکتگ اَت۔ ۔ ”مئیں چُک، توزانئے منی نماسگ کئےءَ کُشتگ“؟ پہ ادارُکے اَبکہیءَ پد، من دلءَ جیڑِت کہ ماتءَ پسّو بدئے۔ من جہد کنگا اِتاں کہ دو دانک بگْوشاں، بلے ہمے دمانءَ منی دستی گْوانکو (موبائل)ءِ دپ پچ بوتءُ من اِشتاپ ءَ چہ ...
دور میتگانی نیامءِ ہورکیں زندگانیءِ ہمک شَمیں، کدام بستگیں دریگءِ تاکءَ لنککانی تند بستگیں ودارءِ ناکُنانی نیم ہنی ئیں سپر در آہگا اِنت اَچ منا تاں دیرءَ دوشی درد کیکّلی کُتگ نہ وپتگیں دلءَ دوبر در آتکگیں ہیالءَ واب نئیشتگءُ من جیڑاِتگ نہ جیڑاں گیش میتگءَ نہ مردماں نہ بزّگاں نہ بے وتاں نہ بےوساں ...
بوہیر کئے اِنت؟ چوں زندئِے گوازینت؟ چوں مُرت؟ یکیں دمانءَ ساہ ئِے سِست اگاں سکراتءَ بوت، کَس نزانت۔ بوہیر مردمے ات۔ بے تواریں مردمے کہ اے جہانءَ بے تواریءَ اتکءُ شُت۔ بوہیرءِ پیداک بُوّگءَ سوتءُ سِپَت نہ بوت، بےتواریءَ ورنا بوتءُ بے تواریءَ مُرت۔ نہ زندگیءَ کسےءَ بوہیرءِ نام گپت نہ مرگءَ پد کسےءَ توکل ...
برے برے مردم انچو شاعرانہ چاڑےءِ تہا گشنت کہ بس یات پشت کپنت۔ چونہا، گپ راستے ہم۔ انسانءِ زند یاتءُ تجربہانی گرنچے ءُ ہمے یات ءُ تجربہ انسان ءِ ہست ءَ، آئی ءِ انوگیں وہدا مانا دیگ ءَ کمک کننت۔ اگں یکے ءَ ھرچی کہ اِشکُتہ، ہرچی کہ دَر بُرتہ، ہرچی کہ یاد کُتہ، سجّہیناں ...
چہ مشکےءَ ہال اِںت کہ سرکاری لشکرءَ ڈاکٹر اللہ نظرءِ گْوہار، نوراتون آوار جتہ۔ نوراتونءُ صوفی دادکریمءَ ابید، سوج اِنت کہ دگہ کساس بیستءُ شَش جنیں آدم ہم برگ بوتہ کہ آہانی نام انگہ زانَگ بُوّگءَ نہ اَنت۔ چہ فوجی ہیلی کاپٹرانی شیلنگءَ غوث بخشء شکاری عرض محمد، غوث بخشءِ لوگ بانُک، بی بی، غوث ...
تاریخءِ بارہا وَ جہان گُشیت اشیءِ اولی خاصیت اِش اِنت کہ نبشتہیں صورتےءَ اِنت۔ بلے بلوچءِ اصلی تاریخ ہما اِنت کہ مئے پیریناں گُشتہ۔ شعر بنت یا کِسّہ۔ دُنیا مَنّیت شَرّ، نہ مَنّیت، مِنّت ئِے گوات اِنت۔ نوں ہمینچو دپ، ہمینچو گَپّ۔ دروگ بَر گَردنء راوی۔ مردم گُشنت کہ یک وہدے بلوچ وتی سیمسرانی واہند ...
مردم گُشنت کہ ہُشکیں نندگ ءَ شیطان دلءَ جاگہ کنت- ہمے وڑا من، یونُو، میرُوءُ راشد نہیں، چاریں بے روزگار ہُشکءَ نِشتگ اِتیں۔ (راشدءِ پنّام ما پمیشکا ”نہیں“ کتگ اَت کہ اسکولءِ زمانگءَ آ عربیءَ ہاکءُ پُر اَت ءُ کلاسءَ بس لَٹّءِ ورگءَ دیما اَت۔ وہدے کہ استادءَ آئی ءَ را لَٹّ دات، گڑا آئیءِ ...
آ وہدی کہ ما ملکءَ اتیں، گپ ہمیش اَت کہ درملکءَ بلوچاں درہیں تیاری کرتگ اَنتءُ اگاں ملکءِ تہا بلوچءَ وتی جیڑہ چِست کت تہ دُنیا کہ چہ پاکستانءَ چوناہیءَ بیزار اِنت، زوت بلوچءَ یک راجے مَنّیتءُ بلوچستانءَ، اے راجءِ وطن۔ ہالانکہ چہ ملکءَ ہم، وہدے درملکاں نشتگیں بلوچانی چِستءُ ایر کہ چارِت اَنت، تہ ...
کِشک لَڈّءُ بارانی جَنگلے کہ سَہرا اِنت زندگی، گُبارانی جَنگلے کہ سَہرا اِنت دِیدگاں، سَگارانی جَنگلے کہ سَہرا اِنت سئیل کن شِکارانی جَنگلے کہ سَہرا اِنت ہون گریتگیں دریا نَکش کَشّ اِتہ ترمپاں رولہیں نِگارانی، جَنگلے کہ سَہرا اِنت شپ چو گوانزگی پاسے برانز مالِتہ روچءَ گُلزمین سَہارانی جَنگلے کہ سَہرا اِنت تُنّ مَرکیں بِچکندے ...
اے ساہتانی بانجیءَ تاں آکِبَت سَرار نیست گُلاب بنت کہ آسُمی دوئیناں اَبرَمءِ تَبءَ سْرَپَگ کپیت دوئیناں گِیمُرَگ کپیت من، آدمءُ ہُدا، دوئیناں یکّیں چمّءَ چارِتہ تہ مارِتہ وتی تہا وتی وڑیں جہانےءَ مں زندگاں منا بگِندئے ساہتانی چِستءُ ایراں کار نیست پہ نوبتاں، پہ باریاں وَدار نیست منارا گوں روایَتاں کَرار نیست من زندگیءِ ...
Shehzad Obaid
Taj Baloch
