سرۆکےءِ تها، منی نِزّءَ، سئے سِفت اَلّمی اِنت؛ ایمانداری، مخلسی، بهادُری یا نه‌تُرسی. ءُ من که ایوب بلیدیءِ ترانَگءَ کپاں، اے سےئێں سِفتاں آئیءِ تها گِنداں. 1987ءَ مئے چێرێں گَلءِ سنگتاں سَلاه ءُ مشئورهءَ رند پئیسله کت که ما سرفیس سیاست کنێں، ءُ اِشیءِ واستا یک سیاسی گَلے، بی این وائی ایم جۆڑ کنگ بوت.
کئے واب ءُ کئے آگه؟
Sajid Hussain
”مردکا، پادا که تئی ڈگار بگّاں آدْره کته.“ دلوَشّءَ چه وابءَ جَه جت. اینگو آنگو چارِت‌‌ئےِ، بلے کَش ءُ گْوراں آدمی‌زاتءِ بۆدشتے هم نێست‌اَت. آئیءَ زانت که آ هما نێکءَ ناوَلّتگ که سکّیءِ وهداں مدام آئیءَ بشارت دنت. آ که تھتءِ سرا وپتگ‌اَت، پاد آتک ءُ نِشت. اِنشپی ماهءَ پانزده اَت ءُ شپ انگه رُژنا …
Sulti The Human of Colors
Abdullah Abbas
After attending an event in Bonn about Balochistan in April 2022, we stopped at Lützerath on our way back. Lützerath was a resistance camp—one of the first efforts to block the RWE coal mine, which had become a focal point for Germany’s rising climate change resistance movement. The entrance roads were blocked with cardboard, branches, …
عزّت تئی مِهرُک بْرهنگ اِنت
Mehlab Naseer
”یار، مرچیگێں گرم مردمء بے رۆگنءَ پچیت.“ زبیدهءِ گۆشاں بچکّےءِ تئوار کپت. همے دمانءَ آئیءَ که کَش ءُ کرّاں چارت، ته آئیءِ گُمانءَ کش ءُ کرّءِ درسێں مردم چۆ کاشُکێں ماهیگءَ بلاهێں هئیک‌پچےءِ تها پلپٹگا لگّتنت، پوره بے رۆگنءَ بوّگا اَتنت. کندگ‌ئےِ آتک. بلے آئیءِ گمان چه ادا نه‌اۆشتات. پدا آئیءَ گمانءَ دیست که درس جاندر اَنت. جنێن …
زُبان‌بَندی
Sameer Mehrab
سِنسَرشِپ بنداتءَ من فلماں دیست؛ جنکّ ءُ بچکّ که نزّیکا آیان بوتنت، چُکّگی سین گار بوت (من هئیران بوتاں که اے چارَگ ءُ واهگ بَس همینکسءَ اَت؟ کمّے نزّیکی ءُ پدا بسّ گار؟). چُشێں ڈبّگ مردمءَ هئیران کنت ءُ کندێنێت. پاکستانءَ سِنسرشپ انگه انچۆ توانا اِنت که مردمءَ کندگ کࢨت. وهدے پاکستانی سنسر مالوم بوت …
Balochistan, Censorship, enforced disappearances, freedom of speech, missing persons, Salman Rushdie
تربتءِ اهتجاجءِ اَرزشت
دَهے رۆچ اِنت که کێچءِ مزن‌شهر ترُبتءَ هزاراں مردم اهتجاجےءَ نِشته. اے اهتجاج، هما وهدا شرو بوت که بالاچِ مولا بخش سرکاری لشکرا کُشت ءُ بالاچءِ لۆگءِ مردماں لاش کَبر ءُ کَسارت کنگءِ بدلءَ تابوتےءَ کت ءُ تربتءِ چؤکءِ سرا نِشتنت که ما اِنساپ لۆٹێں. بالاچ 21 اکتوبرءِ شپءَ پؤجءَ چه لۆگءَ گِپت ءُ بُرت،
Scars on our collective memory
In recent weeks, we have seen horrific scenes of pain, hopelessness and death on our social media timelines. We witnessed people collecting body parts of young men who had been bombed to pieces, and we saw images of grieving mothers, hands reaching towards the skies, mourning next to the coffins of their sons. Many Pakistanis might assume
لَچّه
آزمان جَهلءَ اێر کپگءِ هاترا چے کارمَرز کنت پُهل، یا پَدیانک؟ اِنّه، بَس یک لچّهے. لَچّهے هر وهدا بلۆٹیت آزمانءَ جَهلءَ اێر گێجیت ءُ زمینے جۆڑ کنت لَچّه لنکُکانی نیامءَ انچێں چؤلے که مئیم نبیت انچێں چؤلے که دریاءَ پَجّاه نئیاریت لَچّهے هر وهدا بلۆٹیت زمینءَ انچۆ بُرز بارت که اِستال آئیءِ چارگءِ هاترا وتی