پۆنگَس
1 شش ماہ گوستگ. ھما جاہءَ که شومّءَ منا دئور داتگ‌اَت، انگت ھمۆدا دێم په چێر کپتگ اتاں. ھرچی کتگ، پاد آھگ نبیت. گرک اِنت لَنکُکے اۆں نسُریت. بس چۆدرچکئیگءَ زمینءَ کَلّ آں، ءُ ھرچی دێما کئیت، نداره کناں. بنداتءَ تا دو رۆچءَ ڈونڈواراں منا شَرّیءَ چیلّێنت ءُ وارت، دلءِ سێرءَ. پدا که منی جۆن گار بوت، یک مسلمانےءَ ھم منی جُست کِمار نکُتنت، بس ...
