کسانیا من سکّ لَٹّ وارتگ۔ سک شئیتان بوتگاں۔ ما که نُنّک هم بوتگیں، مارا سئے چیزا مکن کنگ بوتگ۔ ائولی اے که مَگربا رند ڈَنّا رئوگ نیست۔ دومی پیروئے هوٹلئے کَشا هم گوَزگی نهاِنت۔ اے دویں کانون من سَک کم رندا پروشتگاَنت۔ بله بیا که سئیمی کانونئے سرا من ماهے سئے چار رندا لازم لٹّ وارتگ۔
بیستُمی سدیئے هشتُمی دهکئے گُڈی روچ اَنت۔ منی اُمر شش یا پنچ سال اِنت۔ مئے میتگا ٹِکنالئوجی سانیو ٹئیپ اِنت، نئیشنل رئیڈیو، کئواساکی، سوپر، پچّیس موٹر سئیکل، ٹالُکی سئیکل و یکّ و دو هسابی ڈاجیں گاڑی۔
کمُّک سالا پیش میتگا واٹر سپلاییئے مزنیں ٹانکیے بندگ بوتگ و اشیئے کرّا پُٹبالئے گراوونڈ۔ پُٹبالئے گراووںڈئے دیما پیروئے هوٹل۔ پُٹبالئے گراووںڈئے دومی نیمگا کبرستان، کبرستانئے پُشتا مَمّرادئے بئیٹِک یک منٹیئے پَند اِنت۔
همے ممُرادئے بئیٹِکئے سرا مئے لوگئے سئیمی کانون اَت۔ ممُرادا وتی بئیٹِکا ٹئیلیویژنے جتَگ و ٹکٹئے سرا پِلم چَلاینتگ۔ ممُرادا هرابیں رئیڈیو و ٹئیپ هم شر کُتگ۔ موٹرسئیکلئے پَنچر گِپتگ و سئیکَلانی چئین هم شَر کُتگ و زند گوازینتگ۔ مردُماں مُدام بُهتام جتگ که اگاں ٹئیرا یک پنچرے پِر ببیت، مَمُراد دگه دو ای وَت جنت و گیش پئیسه گیپت۔ مَمُرادئے چَم مُدام سُهر بوتگاَنت و گراک ای انچو چارتگاَنت و زرّانی هساب و کتاب ای ٹهینتگ، تئو هما دمانا زانتگ که اے ترا رَد دئیگا اِنت۔
ممُراد، مئے میتگئے ٹِکنیکل مردُم بوتگ بله من تاں دیرا اے گپ نزانتگ و گُمان نکناں که انگه هم میتگ، ممُرادا اے ائیزازئے دئیگا تئیار اِنت۔ هئیر، منا مَمُرادئے گوما زندگیا موٹرسئیکل پنچر گِرَگی کار نکپتگ، بله ممّرادئے بئیٹِک، شئیتانئے سئیمی کُدوه اَت و زوت منی و شئیتانئے سنگتیئے دراجیں کسّه بندات بئیگی اَت۔
روچ و روچکاں هست اَت منی پیرُک، مَهمدا لهتیں ڈگار و ایسّا یارو، پیرُکئے شَریک اَت۔ منا هاس یاد نهاِنت بله منی هئیالا سنه هشتاد و نُه اِنت۔ یارو یک روچے گوشیت که شپا مَمُّرادئے بئیٹِکا هَجّئے پلم لگّیت و شُما دُرست مگربئے نُمازا گوں من مسیتا بیایت گوں و پدا چه هما دیما هَجّئے پِلمئے چارَگا رئوین اِت۔ هَجّئے نام پر اَت. کانونئے پروشگئے سرا لَٹ ورگئے گُنجائش نیستاَت۔ مَمُرادئے هم دینی جزبه پاد آتکگاتنت و اے پِلم ای مُپتا چلاینتگاَت و زَرّ ای نگپت۔
زمستانی شپے اَت۔ یارو ممرادئے بئیٹِکئے دپا ٹُکّگا اَت۔ لئیٹ هم چالو نهاَنت۔ یاروئے همراهیا ما شَش گونڈو ایں۔ کَسّا دروازگ پَچ نکُت۔ یاروا کمّک دیرا رند مارا زُرت و شُت کمپانئے دروازگ ٹُکت۔ ما سجهیں گونڈو نوں سَک بےسبر ایں، وداریگ ایں که پلم چیے، هَجّ چون اِنت و دیدگیں هاجی چے کننت بله چه دُرستاں گیش همے گپ که شئیتانئے سئیمی کدوا بپُترین و بگندیں که اِدا کُجام بندِشێن سامان بها بئیگا اِنت که مردُم تچکا وتی لوگئے سئینکشَن لِسٹئے تها مان بیت۔ کمّک دیرا رند یاروا دروازگ سَک ٹُکّت و تئوار ای پِر جَت: او مَمُّراد!۔
شَپئے اے وهدا یاروا پورا اسپیکرے دپا اَت۔ یاروئے آوازئے جَکسَگ که هلاس بوت، چه مَمُرادئے لوگا زالبولی آوازے آتک: او مَمُراد! تئو برئو بچار تئیی پِلمیاں دروازگ چه بُنا در کُت.
یارو پورا دلا گُشگا اَت که “یارو، تئو چو مَجتیں دروازگ. و مئے درستیں اخلاکی همدردی یاروئے گوما اتنت بِلّ تُری ملامت اَت۔
کمُّک دیرا رند جرنئیٹرئے کِکّئے جنگئے آواز بوت۔ چالو نبوت۔ پدا کِکّے جت. چالو نبوت۔ پدا هاموشی اَت۔ مئے دل لرزگا اَت۔ چو مبیت جرنئیٹر مارا بدروهیت۔ کمک دیرئے هاموشیا رند مئے جزبگ مِرانکو بئیگا اتنت که جرنئیٹرئے چالو بئیگئے آواز آتک۔ پدا بئیٹِکئے پُشتی دروازگئے آواز۔ کمُّک دیرا رند مَمُّرادا بئیٹِکئے دروازگ پچ کُت۔ یاروارا گوشت ای که ترا منی سیادئے چُک گون اَنت وَه۔ چِد و پیش من بِه نزانتگاَت که ممُراد مئے سیاد اِنت و من اے گپ هچبر نجیڑِتگاَت که یک روچے من گوں ممُرادئے براتئے نُماسگا سور کناں۔
ما انگه شئیتانئے کدوهئے تها نپُترتگاتیں۔
گۆن بئیٹکئے پُترگا ما دیست که اودا دُنیا و جهانئے پوسٹر لگّتگاَنت۔ بئیٹِکا چُشیں جاگه نیست اَت که پلمی پوٹو دیوالا نلگّتگاَت۔ یک سکیں مزنیں نیم برهنگیں زالبولی پوٹوے لگّتگاَت۔ کمّک ماها رند من اشیئے نام هم زانت که پروین بئوبی اِنت۔ شهنشاهئے پوسٹر۔ متن چکروتی، پیروز خان۔ گوئندهئے پوسٹرے لگّتگاَت که ممُرادا گوشت اے پلم ائییدئے روچا کئیت۔ جتندر، درمندر۔ منداکنی۔ یک مردُمیے فوٹو پورا هرچ پوسٹرا مان اَت که کمّک ماها رند ما زانت که اے امریش پوری اِنت۔ ما پوسٹرانی چارگا سیر نکُتگاَت که مَمُرادا ٹیبلے سرا کمبَلے دور کُت و مارا ٹی وی پیش داشت۔ اے زندگیا ائولی رند اَت که ما ٹی وی دیستگات، دیم په دیما، چمِّ وت.
پدا ممُرادا کئیسٹے چیزیئے تها مان کُت ۔ ریل که دپا دات ٹی ویا سئے شونزیں سبزیں پَٹّی دیما آتک۔ پدا بَگوانئے پوٹو۔ مهمد ایسّایا گوشت یارو، گونڈو هَجئے چارگا اتکگاَنت۔ مَمُرادا گوشت انوں گیت مالا بچاریت، رندا که باز مردم باز بنت، پِر ای کناں۔ باور کن، من ائولی رندا جنین زهگے وتی دیما گوَرانی سُرینَگ و ناچ کنگا دیستگاَت۔ اِشانی پدا گُٹ چوں وَشّ اَت۔ وش وشیں سبزیں جاگه اتنت۔ رندا دگه گانا پِر اَت۔ جنک سک ناچا اَت۔ بله بچک مِکّا مِکّ اَت و وتا سُرینَگا نهاَت۔ من یارو جُست کُت اے پرچه ناچ نکنت۔ “هی هی هی” ایسایا کندِت۔ “یارو من چے زانیں۔”
ما پلمئے دیما نشتگاتیں اجکّه، ھئیران، گڑِتگ اتیں۔ چم سک اتنت۔ ما سهی هم نبوتیں که بئیٹِک چه مردُما پُرّ بوت۔ رندا هجّئے پلم پِر بوت۔ ما دیدگیں هاجی دیستنت۔ نیم برهنگیں، اسپیتیں پُچانی تها، لکّانی هسابا سرمگیں هاجی۔ یکبرے پدا منی چم نیم برهنگیں زالبولی پوسٹرئے سرا شُتنت۔ من تاں دیرا همے چارِت۔ منی وهم و گُمانا نهات که زالبول هم برهنگ بنت، من هچبر ندیستگات۔ پدا منا بس همینچک یات انت که من چاراں دیدگیں سُرمگیں نیم برهنگیں هاجی یک پٹیئے تها یله انت۔ رندا من واب کپتان و دیدگانی سرجمیا چارگ نسیبا نبوت۔
په ما اے یک نوکیں جهانے اَت۔ نوکیں اِشک۔ اے همے زمانگ اِنت که مئے ٹیمئے مستر کپٹن بونڈُک اِنت۔ چوناهیا کپٹنئے نام سک باز اتنت بله ما یکے هم زُبانا آورت نکُت۔ اشیئے سزا چه ٹیما برخاستی و ایوکی اَت۔ رندترا که ما کمّو مستر بوتیں کپٹنا دگه نامے هم پر بوت۔ پُگو۔ کمّو روچ گوست مئے بے سبری په مَمُرادئے بئیٹِکا رُدان بوت، جوان بوت، سنگران بوت۔ چه تُرسا ما شُت نکُت۔ کساس هپتگیا رند، کپٹن بونڈوکا مئے تنزیمئے جنرل باڈیئے اجلاس لوٹاینت۔ تنزیمئے شش باسک نشتگاتیں۔ ما نزانت اے اجلاسئے ایجنڈا چی اِنت بله کمّو دیرا رند، کپٹن بونڈوک پاد اتک، اوشتات۔ گُشت ای من یک زُبانی سرکولرے جاری کنگا اُں۔ ما پئیسله کُتگ که چه مرچیا رند، مئے تنزیم انڈرگراوونڈا رئوت۔ وهدے که لوگئے مردُم دُرست واب بنت، شپ سک تهار بیت، مئے گوریلا چیروکایی مَمُرادئے بئیٹِکئے نیمگا مارچ کننت۔ پلمئے چارگا رئونت۔ بله، اے آجویئے وشیئے وتی لهتیں سختی اَنت۔ ڈسپلن لازُمی اِنت۔ پدا کپٹنا تاکے چه کیسگا کشت و گُشت ای که اے آجویئے چارٹر اِنت۔ ما هچ نزانت که کپٹن چے گُشگا اِنت، بُرزئے هدا گواه اِنت۔ بله چه کپٹنا سوال کنگئے متلب اَت چه تنزیما برخاستی۔ پدا کپٹنئے دو مستریں باسک داس و کوسیچ اوشتاتگ اتنت مارا مُشت و مُکونڈی کنگا۔ بله آ زمانگا مارا کپٹنئے سرا بروسه اَت۔ چارٹرئے اولی شرت اَت که آجویی مئے نسیبا اِنت۔ دومی، آجویئے واستا یکیں راه۔ گوریلا مهاز اِنت۔ سئیمی، که وتی اسکولئے دستی زرّاں مئور اِت که پلمئے باڑا دئیگی اَنت۔ چارمی که ممُراد وتی شئورا کنگی اِنت که اگاں میر، منی و بونڈوکئے ماتانی ناکوزتک، بئیٹِکا پلم چارگا موجود بیت گڑا مارا چه دروازگئے دپا هال بدنت که ما وتی جانا بکشیں۔ بونڈوکا بس کوسیچ و داسارا جُست گپت۔ مارا کسا جُست نکُت۔ بله ما په دل گل و وش اتیں۔
کپٹن بونڈوکا مُدامی بی ایس او سُهبئے کهورخانی اَکسئے بئیجے دلبندا جتگات۔ اسکولئے یونٹئے تها ات۔ ما نوکی باریں پهلی یا دوا وانگا اتیں۔ مئے ماسٹر صادق ات۔ صادقئے لوگ و ممُرادئے بئیٹِک ڈُکّتگ اتنت۔ منا یکے وه همے تُرسا جانلرزے داتگات۔ کپٹنئے کارمستریا مئے تنزیما دو ماهئے تها کساس پانزده جوانیں کارروایی کُتگاَت و دُشمنا مزنیں جانی و مالی تاوانے داتگاَت۔ مئے دلا کپٹنئے اِزّت نوں باز اَت و کپٹن روچ په روچ گیشتر دلیر بوان ات۔ کپٹنا پدا چارٹرئے ترمیمئے ائیلان کُت و گُشت که چه مرچیا رند ٹیم روچئے شوئے چارگا هم رئوت۔ کساس دگه دو سئے ماه گوست۔ ما نوں چه شپا گیش گرمئے شوئے چارگا رئوگا اتیں۔ مئے نوں نوکیں پجاه آروک اتنت۔ مارا یک سنگتے رستگ ات نام ای طالب ات۔ گزیئے راشو ممُرادئے کُمکار اَت۔ راشوا سک باز پلمئے کسه کُتنت۔ آییا پلمی بچک و جنکانی لوگی راز هم مالوم اتنت۔ مارا راشوا گُشت که ریکھا امیتابھئے دوستدار بوتگ بله امیتابھا دگا کُتگ سور نکُتگ ای۔ ریکھایا پدا زهر وارتگ اتکُشی کنگئے واستا بله نمُرتگ۔ راشوا مارا گُشت که انوگیں هیروانی توکا متھن ناچا چه دُرستاں دیما اِنت بله نوکیں بچکے اتکه نام ای گوینده اِنت. اے چه متھنا زبرتر اِنت۔ سَنی درمیندرئے چُک انت و درمیندرا سنیئے مات یله کُتگ، همامالینی گپتگ۔ مئے میتگا پدا گُنڈاهانی وتی نام اتنت۔ سدا شیوائے نام “پشی گاه”، انوپم کھیرئے نام چاکلیٹ، ڈاکٹر ڈئین۔ جگدیپئے نام امام ات پرچا که اَلُّکئے بَچ، امامئے رنگ بوتگ۔ شری دیوی، مادھوری، منداکنی، زینت امان، پروین بوبی، هما مالنی، ارونا ایرانی، هرکس جتا جتا جنکیے سرا پسّتگ اَت۔ کپٹنا مارا گُشت که “گویندا و منداکنیا کس وتی دوستدار مکنت اے منی انت”۔ داسئے هیرو شتروگن ات و جنک هما مالنی۔ کوسیچئے جتندر هیرو ات۔ درمیندر دُرستاں دوست ات۔ راشوا متھن سک دوست ات۔ طالبئے هیرو سنجے دت ات۔ منا گویندا سک دوست ات بله کپٹنئے دیما زُبان نَکَشِّت۔ چه هما ائولی روچا منی دوستیں جنک برهنگیں پروین بوبی ات که من دیدگیں نیم برهنگیں هاجیانی پلمئے روچا پوسٹرئے تها دیستگ ات۔
مئے تنزیما ائولی مزنیں تاوان همدا لگِت که امیتابھ بچنئے پلم اگنی پتھ اتکگ ات۔ منا یات اِنت که مهلوک اے پلمئے سک ودارا ات۔ ما زانت که اے پلمئے ائولی شوا سک رش بیت بله کپٹنا مرگ کُتگ ات که گوریلا کاروایی کنگی اِنت۔ ما که بئیٹیکئے دروازگ ٹُکِت چاریں دگه یکیا پچ کُت۔ ممُراد اودا نه ات که مارا هال بِدنت که میر همود انت یا نه۔ کپٹنا کُنڈ میٹنگئے لوٹارینت و گُشت که مرکزی کمیٹیئے پئیسله اِنت که اعجاز تها راه دئیگی اِنت که ھالاتِ هازرهئے جاهزهے بِگیپت۔ اعجاز مئے ائولی سرمچار ات که شهادت دئیگئے واستا ساڈی ات۔ اعجاز دُژمنئے سنگرا پُترت۔ کمو دیرا رند دراتک۔ گُشت ای که سک تهار اَت، هچ مئیم نبوت که میر همود انت یا نه۔ کپٹنا وتی چادر چنڈت گُشت ای که اگنی پتھ یله کنگ نبیت که من دو ماه انت ودار کنگا اُن۔ کپٹنا مئے سئییں کسترینانی نیمگا لنکُک شهار دات گُشت۔ “اے سَکتیں راهے۔ کُربانی لوٹیت۔ اگاں کائے گوں بسم الله، اگاں نه واپسیئے راه پُشتا اِنت، شُت کنیت۔” ما نوں تها سک پستگ اتیں ۔ اگنی پتھ یله دئیگ گران ات که کساس هپتگے بوتگ ات که ما اسکولئے زر نه وارتگ اتنت، باڑا دئیگئے واستا۔ مرئوئے گوں گڑا کپٹنئے پنچ پورهیں زندگیا مئے سرا اَنت، شگان لگوریئے، بگا دلیئے۔ ما همے جیڑگا اتیں و کپٹن پُترت، داس و کوسیچ هم شُتنت۔ ما سئیین، آهانی کستریں برات انگه نپُترتگ اتیں۔ کمو دیرا رند کس که در نیاتک، ما هم پئیسله کُت تها پُترگئے۔ دروازگ من پچ کُت، چاراں ممُراد اِنت۔ گوں مئے گندگا ممُراد ڈَنّا در اتک، گُشت ای “میر تها اِنت۔ بتچِت”۔ ما سئییں بس تچگا اتیں۔ مسیتئے ٹانکیئےِ پُشتا اتک و اوشتاتیں و یک دومیا بس چمانی سرا گُشگا اتیں که کپٹن مرچی سک لٹ وارت۔
مگرب بوت۔ چاراں کپٹنا چادرے کاه بڈا انت پسانی بنجاها، پساں کاه دئیگا انت۔ گوں منی گندگا کپٹنا گُشت۔ “بگا گوں دلا”۔ من چارت کپٹنا که لٹ نئوارتگ، ممُرادا گڑا چو پرچا گُشت که میر تها اِنت۔ برهال من سک دلپروش۔ شُتاں شاما بٹ و چٹنی جت و پدا وتی بُنڈئے سرا شهار دات۔
آزمان سک تهار ات۔ استال پورا درست منی سرا کپگا اتنت و من درستیں استالاں وتی چمانی تها نز آرگا اتاں۔ پیرینے سک کُلگا اَت۔ شپئے هاموشی بس مُدامی شاکارگے، کُلگے، نُنُکی گریوگے، پرپٹی آوازے و کُچکی چانگگیا ڈسٹرب کُتگ۔ برے برے اگاں کسے شپا مُرتگ گڑا آییئے چُک و نُماسگ و گیش کش و کری کارستانی گریوگ تا دور دورا گوشاں کپتگ انت و مارا چه اے آوازانی کرا سک تُرستگ، گڑا ماتئے بگلا شُتگیں وپتگیں۔ برے برے شپا کئورا هار کُتگ من تا دیرا آگاه بوتگاں همے آواز گوش داشتگ اَنت۔ منی چم نوکی چه وابا نزبوان اتنت۔ چه دورا پرپٹی آوازے نزیک بوان ات گوشاں کپگا ات۔ آواز سک نزیک بوان ات، منی چم بند بوتنت۔ رندا بس منا همینچک یات اِنت که پرپٹ تیزیا اتک منی تهتئے دیما اوشتات و لئیٹ منی چماں سک اتنت من هچ گندگا نه اتاں۔ چاراں میراِنت۔ نوں هدایا شر نئواهِت۔ من چادر سرا تا پادا پردات و وتا واب کُت۔ من بس همے اشکُت۔ “هانو، تئی کرا بشانگی کانزگیں لٹ است، یکے بدئے۔” منی ماتا لٹ دات و جُست کُت شپا په لٹا چے کار کپتگ۔ میرا که گُشت که ادائے لوگا دُزیں گُربگے است، کُشگی اِنت منی ایمان کمّو گهتر بوت که لٹ پمن نهاِنت بلکنه کپٹن ماتا نئیاورتگ مرچی۔ بله پدا تُرس دلا اتک که اگاں کپٹن وتا داشت مکنت و سرنڈر بکنت و مئے دُرستانی ناماں بدنت گڑا بزاں سک لٹ اِنت۔ من تُرسا چادر دور نکُت و نه که سرُک دات و میر ادائے لوگانی نیمگا رئوگا چاران کُت۔ کمو دیرا رند چاراں، کپٹنئے گریوگانی تئوارا شپئے هاموشی و امن ڈسٹرب کُتگ۔ هئیر اے شپا ما لٹ نئوارت۔
دومی سُهبا من شُتاں کپٹنئے هالئے گرگا۔ چاراں کپٹنا پٹیئے سرا لگتگ و ٹاییگر بام جتگ و همے پٹی بامئے رنگا سُهرچک کُتگ۔ کپٹن هچ گپی نه ات۔ کپٹنا که مارا دیست ارس ای در اتکنت۔ منی دلا ات نوکی جُست ای کناں که باریں تو سرنڈڑ کُت مئے نام دات یا دلیریئے سرا لٹ وارت بس۔ کپٹنا کمبل سرجمیا پر دات، وپت۔ تاں هپتگیا کپٹن گندگ نبوت پورا۔ سک بگا بگا ات۔ مئے گوما گپے نجت۔ دومی روچا مارا مالوم بوتگ ات که اے کیسئے تها هچ وڑیں انوسٹیگئیشن نبوتگ، هچ وڑیں گپ نبوتگ، بس ڈارِکٹ سرکاری ٹارچر بندات بوتگ۔
هپتگیا رند، کپٹنا چادرئے تها لهتیں جوڑا گُد بڈا ات و رئوگا ات۔ مارا هال رسِت که کپٹن چلگیئے واستا تبلیگا شُتگ۔ کوسیچ و داس پُژمردگ اتنت۔ سرکاری کاررواییا رند، مئے تنزیم بے سرنڈرا هلاس ات۔
دو سے ماها رند، میر شُت دبئییا روزگار کنگا ات۔ میرئے پتا په میرا باگی ویزهئے کشّتگ ات۔ کپٹن همے زمانگا سک مُلا ات۔ کوسیچ و داس هم بُرتگ اتنت مسیتا جُزئے وانگا۔ من زالبولیں مُلّائے کرا جُز وانگا تنزگا جنکانی گوما رئوگا اتاں۔ مسیتئے مُلا خارانیے ات، سک جت شُوما، من پمیشکا اودا نشُتاں۔ یکروچے من نوکی جُزئے وانگا رئوگا اتاں که کپٹنا دُرست گون اتنت و اتک منا گُشت ای ما رئوگا ایں پلمے چارگا۔ کائے بیا، نئیائے مئیا۔ من وتی جُز وتی گوار پنتولا دات و کپٹنئے همراه دیم په ممُرادئے بئیٹِکا شُتاں۔
میر تا دو سالا دبئییئے باگا پسانی سرا ات۔ هچ وڑیں تُرس نیست ات۔ کاوونٹرانسرجنسی هلاس ات۔ کپٹن بونڈوک پدا مئے لیڈر ات بله اے رندی تنزیم سَرپئیسا سیاستا ات۔
