Sohrab Baloch

کُرئونا، کوارنٹین و ساجد هُسئین

من ساجد ندیستگ بَلِه گِندگا وه چد و پێش جهانا کُرئونا هم ندیستگ، بَس چیزے ماه اِنت که جهانا آتکگێن وَبا ’کُرئونا‘ آ مردمی جان و مالی تاوانانی بنیادا مردمانی تها مزنێن بێتاهیریے ودی کرتگ. هر رۆچیێن هالانی وانگا پد برے برے من همے مارِتگ که منا هم کُرئونا مبیت

 

من چه کسانیا نئوشاتر، بزان پَشّانک/نزله یا الرجیۓ نادراهے آن. مرۆچان ڈێه رۆچا گرم اِنت و شپا سارت. یک نێمگے سارتی و دومی نێمگا گوریچ و کُرئوناۓ ترسا منا پهک شکّیگ کرتگ‌اَت که من چه همے وبایا الّم سانَ چِنان.

 

جهانۓ اے هال، اے گنجێن مردمانی بێرانی په من نۆکێن گپے نه‌اَت بله هئو، گۆن همے نۆکێن وباۓ هالا باز تکانسر اَتان که منی اێردستێن راج و مردمانی بارێن چِه هال بیت، بله هرچی که بیت پیرمردانی گْوشتنۓ رِدا “هکمِ هُدا”. هئو، ابێدِ هدایا په ما دگه چُشێن وس و درے هم نێست که ما گۆن دلجمیا کمُک وتا دلبڈیے بدئیێن. دومی نێمگا مئیڈیکل و ڈبلیو اِچ اوۓ جارانی تها همے یکێن هبر دێما پێداک اِنت که اے وباۓ درمان (اِلاج) انگت نێست اِنت. اێوک همے که چه اِشیا پهرێزگ الّمی اِنت، ما همے پهرێزی گوشتن و پنتان بزورێن بزان که مزن و کسانێن مُچّیانی تها مرئوێن، گۆن یک دومیا دست و دْروه مبێن، دمان په دمان وتی دستان بشۆدێن و بارێن دگه چے چے

همے نئوَشّ و بدێن هالانی تها وَشتِرێن هالێا منا چه کُرئوناۓ ترس و بیما پهک دَر کرت که همے نادراهیۓ انگێز و ترسا بێگواهێن بندیگ آجۆ کنگَ بَنت، چه اے هبرا وشتر و مسترێن هال په من نێست‌اَت پمێشکا من دم په ادار رسانکدر یله نکُرت که کجام دمانا یک وشێن هالے بیئیت ته چۆ مبیت که من سرپد مبان

وهدۓ رئوانیا یکے کُرئوناۓ گێشێن تُرس و دومی سرکارۓ پرمانا که چه گِسان در آهگۓ سرا بندش جنَگ بوت، نون هر یکے وتی گِسان بند اِنت و په وتی وهدۓ گوازێنگا گۆن یک کارێا دز گلاێش اِنت۔ نون، که من سرپد آن که ساجد گار اِنت، ته جێڑان که اے رنگێن وهدێا ساجدا تماشهے کرتگ‌اَت، که هچ جاگه رئوگی نه‌اِنت، بس یکێن جاگها بند بئیگی اِنت. بله من جێڑِت که لهتێن کتاب بوانان

من چیزے کتاب گیشێنتگ‌اَت که اے ابێتک و دلگیرێن درگتا مردم وانگۓ جهدا بکنت. همے کتابانی تها گئیبریل گارشیا مارکێزۓ کتابۓ اردو رجانک “تنهائی کے سو سال” سَری کتاب اَت که من وانگ بندات کرت۔ کُرئونا…کوارنٹین…سیاهێن چاه و کتاب. شپ و رۆچ رسانکدرۓ تک و پهنات. بندآرگ، نێزگارانی گژنگی، زار. اَکسکَشّی و تامکَشّی و دگه باز، اے وهدۓ جاوَر اَنت

گار و بێگواهی، گُژنَگی و نێزگاری، مَرگ و زِند وَه بلۆچۓ همک رۆچیێن زندمانۓ جاور اَنت بله نون دگه کُرئوناے هم آتکگ. کُرئوناۓ وباۓ درمان همک رۆچ، همک ڈێه وتی پئیما چار و بچاران گۆن گپ و گال دێما آرگا اِنت بله انگت اشیۓ درمان دێما نئیاتکگ. کُرئوناۓ نادراهیۓ بازێن نشان که گۆن من باز پێسرا هست اَنت چۆ که لِمپوشک، جکّگ، چَمانی سُهری و تپ. په اِشانی درمان کنگا من هر رۆچیێن پئیما گۆن پئیناڈئول و پریٹئونا کنگا آن، بله مرۆچان اے نادراهیان دگه نادراهیے گێش بوتگ، آ اِنت ڈپرِشَن بزان که بێتاهیری

همے رۆچانی میانا یک رۆچے تاج بلۆچۓ وٹسَپۓ اسٹئیٹسے منی دێما گْوست که نبشته اَت “زندگیارا هلک ناما نێست”. من اے اسٹئیٹس انچۆ کِمار نکرت که سنگت درانڈێه اِنت، راستیا زندگی جندۓ هلکا چه در، و په در‌په‌دری دمتۆس و نئوَشّ اِنت، بله اسٹئیٹسۓ هئواریا دگه اَکسے هم اێر کنگ بوتگ‌اَت. آ اَکس ساجد هُسئینئیگ اَت، ساجد هم درانڈێه اِنت. من تاجارا دگه جُست نَگِپت، نلۆٹِت که منی بێتاهیری گێش ببنت، بله چه آ رۆچا چیزے رۆچا پد رسانکدرا هالے منی دێما آتک که ساجد چه سویڈنا گار و بێگواه اِنت

چه اے درستێن لڈّ و بارێن گَمان گێش نۆکێن درد همِش اَت که بلۆچ اهوالکار ساجد چه سویڈنا چۆن گار و بێگواه اِنت. اے بێگواهیۓ چه پئیمێن کِسّهے که زمین بیت یا آزمان، بلۆچۓ گردِنا اِنت. من ساجد ندیستگ بله سرجما ونتگ، پمێشکا آییا شَرّ زانان که یک سرجمێن انسانے… سرجمێن وانۆک و در برۆکے. مئے تها بدبهتے هما کس که آییا ساجد نئوَنتگ و ساجدا سرپد نه‌اِنت

بله مرۆچی سرجمێن جهان چه ساجدا آژنا اِنت، نون ساجد چیا گار و بێگواه اِنت؟ آییۓ گار و بێگواه کنۆک کئے اَنت؟ اے جێڑگی گپے. اے زمینۓ سرا اے گار و بێگواهیۓ کِسّه په بلۆچا نۆکێن هبرے نه‌اِنت بله هئو، جێڑه اِش اِنت که دنیا و جهانۓ اێدگه ڈێهانی تها هم بلۆچۓ زند دْراهی و اێمنیۓ تها نه‌اِنت

کُرئونا، کوارنٹین، ساجد هُسئینۓ بێگواهی… په یک کَرنێا مۓ مَسترێن کِسّه اَنت. همے کرئونا، همے بێتاهیری که کوارنٹینا داتگ، همے وهم که منا هم بلکێن کرئونا اِنت، همے وهدا که گۆن ساجدۓ درگتا هالانی وانگا مارێن که ما هم بێگواه اێن، همے جاورانی تها بیاێت ساجدا شۆهازَ کنێن، ساجدۓ راها گِرێن، ساجدۓ تئوار جۆڑ بێن که ساجد اێوکا یک کَسے مبیت، ساجد اێوکا یک کهۆلێۓ زهگ مبیت، ساجد سرجمێن راجئیگ اِنت، راستۓ دێما بێریاێن ساجد ما سجّهێنانی اِنت

 

The writer is chairman of Baloch Students Organization (Azad)

Don’t miss posts from Balochistan Times!

We don’t spam!

+ posts

Leave a Comment