منی میتگءَ سیر لاپ ءُ زنڈیں کُچک باز اِنت۔ چونیں چونیں کُچک انت۔ یکے ءِ گوش مزن انت، یکے ءِ پُٹ انچش انت گُشئیگا گوَرانڈے۔ یک انچیں ھڈ کشتگیں مزن بالادیں کُچکے ہم من یک روچے بازار ءَ دیست کہ بالاد ئےِ اسپیگ ءُ دیم ئےِ کُچکیگے ات۔
منی ہمساہگ دو پیریں مرد ءُ جن انت۔ اشانی کُچکءَ بگندئے گُشئیگا رُستگیں مُشکے۔ چہ گُربگ ءَ کستِر ءُ چہ مُشک ءَ زنڈ تر اِنت۔ ہمیشانی نیامءِ جناورے۔ چہ وت مَستریں کُچکاں گندیت گڑا باز وکّیت۔ آ نچارنت ئےِ ءُ گون وتی واہنداں وتی راہءَ رونت۔
زمستانان نُنّکی جیکٹے گورا انت ئےِ ڈنّ ءَ تر ءُ گرد کنت۔
۔ ”سکّیں مہربانیں کُچکے“۔
یک روچے راہ رواجکی منی ہمساہگءَ گون من ہبر کنانءَ گوشت۔
۔ ”ہئو بلے ، گوں اے بالادءَ اے چونکا مُرگ دزیت ءُ کُشیت؟”۔ ہمساہگءَ منی جُست وش نبوت۔
دیم ئِے تہار بوت۔
زہر گپت ءُ درائینت ئِے، “ترا کئیا گوشتگ اے گپ“؟
۔”منا کسءَ نگوشتگ۔ مئے پیر زالیں ہمساہگ گوں تئی لوگبانکءَ دپ جاکءَ بوتگ کہ تئی کورمُشکیں کُچک ہمک شَپ آئیءِ لوگءَ روت ءُ مُرگاں جنت ءُ کُشیت“۔
انچُش کہ مئے کُچک وت ما وت جنگ ءُ کوشءَ مان بندنت، ادا من انگت ندیستگ۔ اے چُکانی پئیما لئیب کننت۔ چیزےءِ شوہازءَ در کپنت گڑا وتی لِٹّکءَ سُریننت ءُ چم اش اے دیم ءُ آ دیما تچنت۔
یک روچے من وتی کورمشکیں کُچکءِ واہند گوشت؛
۔ ”مئے ہمد ءُ دمگاں واریں کُچک باز اِنت، ادا ببنت گڑا پہ کُچکی کرزنت“۔
۔ ”انچش مئے کُچکانی پیما ببنت گڑا،” منا پسئوئِے دات۔
Razzak Sarbazi is a journalist and a fiction writer. He often writes on political and social issue, in Urdu and Balochi. He hails from Lyari, Karachi and lives in exile in Sweden.
