ساجد، وهدا چۆ مکرتێن
بچکند اقبال
تربت
ساجد! تئو وه چِڑِکه ھم نَکرت… رَپتئے اَنچۆ گوشئے اِشتاپى اَتئے.
چو نَزانت زانا که بے تئو گوات زھیرۆکَ جَنت. مّئے دَمک و دَر پُرسیگ بنت. تئو چۆ مَشُتێنئے ساجد!
منا، تئو زانگى اَتئے. نون کُجا بشۆھازان چُشێن ساجدے. زانئے، مئیڈما منا ھال ھم نداتگ‌اَت که تئو منا زانئے. من ھم دگه ترا زانتگ‌اَت. یک رۆچے من که په ترا شئیرے نِبشتگ‌اَت، مئیڈما منا گوشت ساجد ترا زانت. آیىا مُدام منى شئیر ساجدئے سرا دێم داتگ‌اَنت. گُڑا من گوشتگ‌اَت که ساجد که واتر بیت، من ھم ساجدا زانان. ھمُک رۆچ منا ھمے ودار بُوتگ که مئیڈم گوشىت، منى بِچکند! ساجد آتکَگ.
اے وھد نون انچُش اِنت که گِلگداری کرتگ مارا. کُھت اَنت باز گَپ دلا. مَسترێن گَپ ھمِش اِنت که وھدا گۆن من کِیل کرت. نئیشتی که من ترا بزانان. زانئے من ھمے جێڑِتگ که تو کائے، من، تئو و مئیڈم گَپ کَنێن. باز گَپ. راست گوشىت دگه گپّے گوَشان ترا. من ترا و میڈمارا وابا دیستگ‌اَت. تئو گوَشت مئیڈمارا که مھلب! بِچکندئے اے شئیرا بِچار چۆن وش اِنت، شِنگی کنان. گُڑا مئیڈما دَراێنت یک بَرے ھچ مَگوش. اِشتاپ مکن. و من گُڑِتان. ھمے سھبا من جیڑِت شالا تئو زوت بیائے. بله من چے زانتگ‌اَت که ھمے گَپ که ترا گوشگى اَتنت، منِش نِبیسان. پرچا که دل کۆدکے، اینچک ھبر زُرت نکَنت. سَگِت نَکنت، بزگ. اے کاگدے نه‌اِنت، واھگانى مُرتگێن پُلے. بَله اے پُلا من دئور دات نَکنان. اِشىیا دایم وتى کِرا کنان. برے برے وانانی ھم. پدا مئیڈما گوانکے جنان: “مئیڈم!” من آیىۓ بِچکند آن. منا گۆش دار اِیت. دل گُڑا کمُکا سُبَک بیت. بله ساجد! باید ھمش اَت که وھدا چۆ مکُرتێن، گِندۓ؟ تئو چے گوشۓ؟
ساجدا که وانان، نزانان بگرێوان یا بکندان؟
راهی بلۆچ
من مدام همے اوپسالاۓ نۆکێن رهبندۓ بارئوا پٹ و لۆٹا اِتان که رسانکدرا جارے شنگ بوت، بیا که بلۆچستان‌ٹایمزۓ تندجاها بلۆچی بهر په همے نۆکێن رهبندا نبیسگَ بیت. چه هما وهدا دایما من اے تندجاهئے مشتری بوتان. منا گێشتر په لبزانکا هُب هست‌اِنت و ادا دایما انچێن نبشتانک منی دێما آتک که من دگه جاها ندیستگ‌اِتنت، چۆ که شئیرے چه پتێنکان.
تان که همے نۆکێن نبشتانک نان فکشنۓ ردا هدامرزی ساجدۓ آتکنت، نه ملک ملکے نه درملک و درانڈێهی په سرے و شگان په سرے.
ادا من ساجدۓ هاسێن نبشتانک دیستنت.گۆن اے نبشتانکانی وانگا مردم نزانت که بکندیت یا که بگرێت. چه ایران‌نِژاد و گلاسیۓ کسه مان درملکا تان پئینڈۆل و سۆسێن بێگم جنگیا، که په ٹێکی په درملکا رهادگ بئیگا اَنت.
Drug addiction in Balochistan
Banok Sadia Hoth, Kech
Drug addiction has become a huge problem in Balochistan, particularly Makkoran. It is damaging the future of our society, and our young have become victims. Drugs affect our health and damage the brain.
I realise it’s a global issue. The United Nations office on drugs and crime [UNODC] report of 2019 reveals shocking statistics concerning drug use, noting that 35 million people suffer due to drug use. According to Global Financial Integrity, a US-based think tank that focuses on illicit financial flows, the global drug trafficking market has an estimated annual value of 426 to 625 billion dollars. But at least in other parts of the world governments make efforts to stop the flow of these lethal drugs. In Balochistan the authorities responsible are indifferent and rarely take any action.
We need to push the authorities to take action against drug traders if we want a bright and prosperous future.
Lack of justice
Maryam Jamali, Quetta
On May 28 this year Jibran Khan, 17, was stabbed to death in Quetta, Balochistan. The incident in question was a minor dispute which soon turned out to be fatal for Jibran. You wish the person responsible for killing the young man is punished, but, sadly, it is likely to remain just a wish. The accused is the son of an influential doctor.
The Police as an institution has in the past been submissive to powerful groups. Where the elites stay complicit in criminal activity, the institutional failures allow it. It has also been especially conducive to perpetuating the impunity that officials enjoy.
The downtrodden these days need Twitter trends even for an FIR to be registered. Something needs to be done about this. People of Balochistan have suffered long enough, and we need the rule of law.
