ہست اَت روچے روزگارے دور یک مزن ءُ بزیں جنگلے۔ اے جنگل ءَ وڑ وڑیں درچک ءُ نیوگ مان اَت ءُ بلاہ بلاہیں کور اشی ءِ تہا تَچگا اَت۔ مور ءُ مدگ ءَ بگر داں کہ پُلنگ ءُ شیر، ہر وڑیں گنگدام اودا ہست اَت۔ بلے شیر گیشتر اِتنت، پمیشکا اے جنگل شیرانی جنگل ءِ نام ءَ نامدار اَت۔
ہر گنگدام وش ءُ دلجم اَت۔ اِے جنگل ءِ مستریں شری اِش اَت کہ شیر یک ءُ تپاک اِتنت۔ اگن پہ ورگ ءُ چرگ ءَ درہا تپاک نہ اِتنت بلے اشاں ہچ وڑیں شکاری، جنگل ءِ آہگا نئیشت۔ ہمے کہ شکاری یے اتک، گڑا اے شیراں یا وَ آ تاچینت یا انچو سِست ءُ وارت کہ آ پدا دوبر واتر نَبوت ءُ پہ کسہ کنگا نہ شُت۔
بلاہ بلائیں شکاریاں ادا چم ء وت وتی مرگ ءِ ندارگ کت۔ پمیشکا ہمک شکاری ادا وت نیاتک۔ بلے شکاریانی چم پہ اے جنگل ءَ سک اتنت ءُ آ اد ءِ آہگ ءِ واستا وڑ وڑیں ہیلہ سازگا اِتنت ۔
یک روچے شکاریانی یک ٹولی یے گوں وڑ وڑیں سلاہ ءُ ازباباں جنگل ءَ اتک بلے جنگل ءِ توامیں گنگداماں آیانی سرا انچو اُرش کت کہ آیاں پہ تچگا راہ بہر نبوت۔
بازیں گنگدامے اشانی تیراں درشت، بلے بدل ءَ شکاریانی جون ہم شیراں چیلّینت ءُ وارتنت۔
اِے گپ ءَ پد مزنیں مدتے ءَ شیرانی جنگل ءَ ہچ وڑیں شکاری نیاتک ءُ شیر ءُ اے دگہ گنگدام پہ وش ءُ وژدلی وتی جنگل ءَ زند گوازینگا لگّتنت۔ دیر نَگوست کہ یک روچے لہتیں شکاری گوں لہتیں رامگیں جناورءَ جنگل ءَ اتک۔ اے شکاریاں ہچ وڑیں سلاہ گوں نیست ات ءُ کس ءَ ہم اشانی شکار ءِ نیت نزانت۔ اشاں جنگل ءَ تمبو جت ءُ ورگ ءُ چرگ کت ءُ اشانی رامگیں کچک ءُ اے دگہ جناور گوں جنگل ءِ گنگداماں ہورءُ تور بوتنت۔
روچ پہ روچ شکاری شِیکل تر بوتنت ءُ جنگل ءِ توکا پُتران بوتنت۔ اے دگہ گنگدام ہم گوں اشاں ءُ اشانی رامگیں جناوراں جنگل ءِ کنڈ کنڈءَ ترّتنت۔ اشاں مدام ورگ ءُ چرگ کت ءُ جنگل ءِ گنگداماں ہم دات گوں۔
بلے شیراں وتا اچ اشاں کمّے دور داشت۔ آیاں نہ اشانی ورگ وارتنت نہ کہ اشانی رامگیں جناورانی ہمراہ بوتنت۔
یک روچے چہ شیراں یک شیرے گار بوت ءُ گنگداماں آئی ءِ جون جنگل ءِ کنڈے ءَ دیست۔ آ ابکہ اِتنت کہ اے شیر چون مرتگ چیا کہ آئی ءِ جون ءَ ہچ وڑیں ٹپ پر نیست اَت۔ اے روچ ءَ پد ہمک روچ ہمے کسہ بوت۔ ہمے کہ سہب بوت یک شیرے گار اَت ءُ آئی ءِ جون ہمے وڑا کنڈے ءَ اے دگہ گنگداماں دیست کہ کپتگ۔
یک شپے شیراں وت ماں وت شور ءُ سلاہ کت کہ شوہاز کنیں کُشندہ کئے انت۔ آ سْراپ ءَ بوتنت ءُ آیاں دیست کہ شکاری یے پہ مکر ءُ ہیلہ یکے وتی کرّا بارت ءُ آئی ءِ دیما وراکی ایر کنت۔ شیر انچو وراکی ءَ وارت ہما جاگہ ءَ گردن ءَ لونجان کنت ءُ کپیت ءُ مریت۔
نوں دوراہیں شیر گوں جنگل ءِ اے دگہ گنگداماں ہور بنت ءُ شکاریانی سرا ارش کننت۔ اے شکاریانی آسر ہما بیت کہ ساری ئیگانی بوتگ۔
چیزے مدت ءَ پد شکاریاں دوبر واتر کت۔ نوں آیانی کرّا وڑ وڑیں سلاہ ءُ ازباب است اَت۔ آ انچو کہ اتکنت، کستریں گنگدامانی جنگ ءُ کُشگ اش بنا کُت۔ لہتیں باگچینیں شیر اِش ہم جت۔
بلے کستریں گنگدام گوں شیراں ہوربوتنت ءُ شکاریانی جنگ اش بنا کت۔
شکاریاں دیست کہ پہ جنگ ءُ کُشگ ءَ اے گنگدام پروش نہ ورنت۔ آیاں وتی رامگیں جناور نوکیں وڑ ءُ دابے ءَ جنگل ءَ یلہ داتنت ءُ لہتیں گنگدامی چک اِش پہ لب ءُ ملام گوں وت کت۔ آیاں اے گنگدام شیرانی ہلاپ ءَ کارمرز کُتنت۔
مدّتے نَگوست کہ جنگل ءَ شیر ہساب ءُ کتابی پشت کپت۔ ہما کستریں گنگدام کہ مدام شیراں وتی ساہگ ءَ رودینت اَنت ءُ جنگل اِش چہ شکاریاں رکّینت، مرچی ہمے گنگدام شکاریانی ہمراہ اِتنت۔ سرجمیں جنگل ءَ شکاریانی راج بوت۔ شکاریاں کجام وہدا کہ لوٹِت گنگدام گپت ءُ کشت ءُ گوشت اِش وارتنت۔
