من سے سال ءَ پد وتی میتگ ءَ اتکگ اتان ءُ مئے ہند ءَ ہر نیمگا پوج ءَ بُنجل کُتگ ءُ نشتگ ات۔ من وتی لوگ ءَ دلجمی نشتگ اتاں کہ نی ادا ہچ کس نگواہیت، ہرچی جنگ بوتگ ءُ آ دگہ دُرست سرکار ءِ تُرس ءَ تتکگ ءُ شُتگ انت، مئے میتگ ءِ کمانڈر واجہ ءَ سرنڈر کناینتگ ات۔
جہل بیگاہ ات۔ من وتی لوگ ءِ پیژگاہ ءَ تہت ءِ سرا نشتگ اتاں، ریڈیو گوادر ءَ بلوچستان ءِ درگت ءَ وش ءُ ایمنی ءُ سی پیک ءُ بلوچانی وشیں زند ءِ بُن گپ ءِ سرا مراگش ءَ گوشدارگا اتاں ءُ گل ءَ منی پاد نُہہ پُوٹ ءَ چست اتنت۔
داں ٹلو ہم لیٹ گراں اتک منی تہت ءِ گورباسک ءِ سرا بے سلام ءَ نِشت ءُ بے سلاہ ءَ پیالہے چاہے ٹَلّات، پاد پاد ءِ سرا کُت ءُ نِشت۔
۔”ہاں، تو گوادر ءَ گوشدارگائے“۔
۔”ہئو ٹلو، چے کنئے، بیگاہ ءَ گوادر ءِ گوشدارگ وش اِنت، باز جوانیں ہال دئیگا اِنت، تو سہی ئے گوادر نی آگوادر نبیت“۔
۔”گوادر سک باز دیمروی کنگا اِنت۔ بلاہیں میل کایَنت، لنگر بنت، کارو بار بیت، مردم دراہ سیر ءُ آباد بنت“۔
۔“ہئو ہاں، گُڑا مارا کِلّنت گوں ءُ“؟ ۔
۔”ہئو اڑے، مارا چیا نیلنت، مئے واستا کہ بنَگ اِنت، مارا نیلنت؟”۔
۔”دروگ چیا بندئے؟ مارا ہاک نیلنت، ترا بلکیں بِلّنت کہ تو ہمے مزن لاپیں وزیرانی مردم ئے واجہ“۔
۔”ترا مں وت براں گوں، چیا پریشان ئے؟“۔
۔”تو منا برئے گوں؟ آ رندی وزیر اتکنت، تو منا ابیل ءَ نئیشت“۔
۔”تو کہ بدتمیزی کنئے، ہبر نزانئے، آ مزنیں مردم اَنت، توئِے کلاگ زیرئے، شوم“۔
۔”مرگ ئِے بات، گُڑا چیا کاینت دروگ بندنت؟ انچو تو، انچو تئی وزیر، انچو گوادر۔ شما دُرست سُنٹیگ اِت، مئے بلوچانی ہوناں چُنسگا اِت“۔
۔”بلے بکن اِت، ہَست ہدایے کہ نام ئِے رَہمان انت، انچو اے دگرانی باریگ اتکگ، شمئے ہم کئیت۔ شما ہم بکشگ نہ بئیت“۔
۔ ”من ہما دبوکہ والا پرپٹی پرندوشی پدا دیست انت۔ مئے میتگ ءِ راہ ءِ سرا اوشتاتگ اتنت، من پدا سلامے دات انت، آ بری ہم چار پرپٹی دبوکہ ات، مئے میتگ ءِ راہ ءِ سرا اُشتاتگ ات، من سلامے داتءُ گوَستاں“۔
۔”بلے تو ادا نہ اتئے، پدا ہال بوت کہ تی سنگت کریم گار اِنت“۔
چہ ٹلو ءِ گپاں منی جان ءِ پُٹ پُنژراتنت ءُ من دل ءَ تُرسگا اتاں، بلے من وتی تُرس چیر دیانءَ گُشت
۔”اے دُز بوتگ اَنت زانا“۔
۔”دُز کُج اِنت، آ دگہ دورے ات کہ شُمئے ءُ دُزانی بادشاہی بوتگ لالا، تو شر زانئے کہ اے دُز نبوتگ اَنت، نوں ملک دگہ ڈول اِنت، وتا سمبال دُزانی ہیر اِنت“۔
روزردگ ءِ لہمیں گرماگی کوش کشگا ات، کبلہ ءِ نیمگا لاگریں شینکاں گوں روچ ءِ زردی ءَ گیدی زردینتگ ات۔
چوریگ، لوگانی پیژگاہاں لیب ءَ اِتنت، مُرگ پہ وتی شپ درنگاں نیم بال اتنت، پسانی شنک پلینگگا اتنت، ٹلو ءَ وتی چاہ وارتگ ات، پیالہ چپی ءَ ایر کُتگ ات ءُ روگا ات۔ یکبرا گنجان ءِ لوگ ءَ کوکار مچ اِت، گریوگ ءُ زاری بوت، من ٹلو توار کُت کہ برئو باریں ہالے گِر، چے بوتگ؟
ٹلو ءِ راہگرگ ءَ منی چُک تچانی ءَ اتک گوں نیمتوسیں گالوارءَ منا گُشت ئِے ، ”ابا،ابا، تئی سنگت کریم کہ گار بوتگ آئی ءِ لاش کور ءَ کپتگ“۔
