جرگها مُکدّمهئے دراهێں تک و پهناتانی یک سرجمێں رپۆرٹے دێم داتگ‌اَت و سِپارشی کرتگ‌اَت که دئولت خانا وتی نِشار گۆں دَرامَدێں مردێا گپتگ و دوێنی همے جاگها کُشتگ‌اَنت
سهتیئے سور گۆں دئولت خانئے کسترێں برات محبّت خانا دو سال ساری بوتگ‌اَت. سورا شَش ماها رند، آییا دَبئیا رۆزگار رَستگ‌اَت. یک و نێم سالا رند آییئے چُٹّی بئیگا اَت. آییا هال داتگ‌اَت که دێمی ماهئے پانزدها، آ دو ماهئے چُٹیا آیگا اِنت
چه آییئے آیگا چار رۆچا پێسر، آییئے مسترێں برات دولت خانا سهتیئے گوَرا مرد په نارئوایی دیست و دوێنی کُشتنت. چه پٹّ و پۆلئے رپۆرٹا پدّر بوت که کُشۆکئے گئیرتا باهند کرتگ. آییا وتی نشار و نِشارئے «آشنا» هر دوێں هما دمانا، هما جاگها کَتل کرتنت و جرگها په یَک‌تئواریا اے گئیرت و لجّئے کۆش جاهی کَرار دات و مرد و زال سْیه‌کار لێکتنت و ڈی‌سیا وتی «ائیوارڈ» اے پئیما دێم دات که سْیه‌کاریئے کۆش چۆ اے دگه کۆشا لێکگ مبیت و دولت خان کئید و بندئے سزا دئیگ مَبیت
من مِسل بُن تاں سراں پدا هورتیا چارتگ‌اَت و شَرّیا وانتگ‌اَت. یک گواهے وتی بئیانا گوَشیت که اے “آشنا“ په وتی اۆلاکا کدیمئے گِرگا هما بێگاها آیانی هلکا آتکگ‌اَت. گوَشتگی: “منی دراجێں راهے. من په وتی اُشترا کدیمَ زوراں. بارێں دێمترا رسیت یا نرسیت“ دولت خانا آییارا کدیم په بها داتگ
مساپرا کدیم اُشترا لَڈّتنت و په رئوگا رُکستی گپت که دولت خانا گۆں آییا گوَشت: “نوں تهارماهی اِنت و جمبر هم سرا اَنت. تئو شپا گۆں ما بِجَلّ، سهبا بام که دنت، برئو.“ ورنایا مڑاه کرت. آییئے مِنّتی گپت و په رئوگا پاد آتک. دئولتا آ پدا سلاه جت، گوَشتی: “مڑاه مکن، چۆ مبیت راها رد بکنئے یا ناهارێئے وڑالی ببئے. گڑا ورناێں مساپر جلّت. ما درستاں یکجاه نان وارت. هرکس وتی گِسا شُت. سهبا مارا سما کپت که مهمانا گۆں دولتئے براتئے ورناێں جنا وتی دست و دێم سیاه کرتگ‌اَنت
منا باور نبوت که په کَترهے و دمانێا مرد و جنئے آشنایی و دو دَرامَدئے یکجاهی و دێمسیاهی اَمَل بوتَ کنت. من گواه و مُلزم و درها پدا لۆٹاێنتنت. چه مُلزما که جُستُن کرت، آییا گوَشت: “ساهب! منی نشارا چه منی براتئے دَرمُلکیا رند بَددستی بنا کرتگ، چش که هلکئے زالبولاں وتی هلوَتاں یکدومیا جُستَ کرت که سهتیئے لاپ پرچا چۆ گوات گِران اِنت. کسێا گوَشت که ‹مردئے بازێں زرّ و سُهرانی پیگ اَنت.“ دگرێا گوَشت که ‹دپی چۆ هلاریا دراهێں رۆچا رۆمُستا اِنت. پێگَ نجنت و لاپَ نرۆدێنیت، دگه چے بکنت؟› بله مارا اے گمان نێست‌اَت که آ وتی دێما سیاه کنگا اِنت و دراهێں کُٹُمئے دێما تاپگے لَگاشَگا اِنت. من آ شپی اگں اے مساپرێں ورنائے گوَرا مَگپتێں، منی براتا وتی لۆگیئے لاپ‌پُرّی بدیستێن، آییا وتی دلا چے گوَشتگ‌اَت
مِسلئے تها نه گواهاں، نه مُلزما و نه ممبراں سهتیئے لاپ‌پُرّیئے زِکر کرتگ‌اَت. اے په من و په مُکدّمها نۆکێن و اهمێں گالوارے اَت. گواهی و شۆنکاریے اَت که آییئے جُرم و جرمئے اَمَلارا نۆکێں رنگے داتی. مُلزم دپِ وت گوَشگا اِنت که منی براتا وتی لۆگیئے لاپ‌پُرّی بدیستێن، آییا وتی دلا چے گمانَ کرت
من گوَشت: “تئو راستَ گوَشئے، شَرّێں جَن و شیری اۆلاک اَنامتی شئے نه‌اَنت.“ دولتئے پت که مُکدّمهئے مسترێں گواه و وتی گئیرَتمندێں بچّئے وکیل اَت، بے جُستا گوَشتی: “ساهب! منی نشار وت بددستے اَت. هُدا بزانت چه کدی و گۆں کئے کئیا وتی دێمی سیاه کرتگ‌اَت. اگں آ شپی گۆں بَگجَتا گرگ مبوتێں، آییا منی پَردیسیێں ورنایارا، گۆں آییئے سر بئیگا لاپئے کۆٹک په مستاگی داتگ‌اَت. دینّبۆگاں گوَشت که تئیی نشارئے زهگا دمان و کترهے داشتگ‌اَت. اگں ماتی کُشگ مبوتێں، دو چار رۆچا رند الّما ودی بوتگ‌اَت. شرّ بوت که ما چه ناهَکّێں هۆنێا بَچّتێں
لاپ‌پُرّێں زالے که آییئے زهگئے ودی بئیگا دمان و کترهے بداریت، چۆن گۆں دمان و کترهێئے مساپرێا “آشنا“ بیت؟ آ ماه و نۆکیئے سندا وتی جندئے جۆدا جوابَ دنت. گۆں بَگجتا چۆں جُپتیَ بیت؟ منا باور نبوت که سهتیئے مئوتئے سئوَب یک شپئے مهمان اِنت که تهارماهێن و سیاه‌شپئے سیاهیاں گار و گمسار بوت. من مُکدّمه “کرایم برانچارا“ دات که اِشیئے پَٹّ و پۆلا چه نۆکسرا بکنت
منی دێما دو رپۆرٹ اَنت؛ یکّے کرایم برانچئے نۆکسرانئے پَٹّ و پۆل اِنت و دومی هر رۆچی کرایم رپۆرٹ اِنت. هر دو یکّێں هبرا گوَشگا اَنت. ائولیا سَرجمێں پَٹّ و پۆلا رند پکّاییا وتی رپۆرٹ داتگ که دولت خانا گۆں وتی براتئے شَررنگ و ورناێں جنا، براتئے رئوگا رند په زۆر و نارئوایی ناجاهی کرتگ و نێٹ آییئے لاپ پُرّ کرتگ
آیاں هال رست که محبت خان دو چار رۆچا رند کئیت و سرَ بیت. دولت خانا تُرس ماں دلا کپت که آییئے برات لۆگیا لاپ‌پُرّیا بگندیت، آ وهدا آییا الّما جُستَ کنت و جَن آییا هکّێں هالا زرورَ دنت. گڑا آییئے هئیر نه‌اِنت. آییا په وتی سْیه‌کاریانی چێر دئیگا بێچارگێں مساپرێں بَگجَت ناهکّا سیه‌کار کرت. مساپر، بانۆر و کۆدک دێمهۆنی داتنت که بلکێں آیانی هۆن آییئے سْیه‌کاریا گار بکنت
دومی رپۆرٹ هالَ دنت که محبت خانا وتی برات دولت خان کُشتگ که آییا پکّاییا مالوم بوتگ که آییئے دَرانڈێهیئے وهداں، آییئے براتا آییئے ورناێں جنئے گوَرا وتی دێم سیاه کرتگ
