Shehzad Obaid

مئے بازار سرجمءَ کبرستانے بوّان اَت

Balochistan

یکّۆئی هما درپ منی دێما اَت، آئیءِ سرءِ نکش ءُ نگار. آئیءِ ڈَن همینچو که زێبناک اَت، آئیءِ ته دو همینچو تُرسناک اَت. دلءَ ابێد سێنَگءِ دراهێں آزه همے درپانی تها اَتنت. دل انگت سێنگءِ تها اَت. چِلّ رۆچءَ پد آئیءِ دێما دئوائی جنَگ بوت ءُ دراهێں بالادءَ پَٹّی پتایگ بوت. رۆچءِ ائولی برانز همۆدا کپت، آ همۆدا اێر کنگ بوتگ‌اَت. همے یکّێں واب اَت که کَسانیءَ اِشیءِ کِسّه منی بَلّکءَ نئیاورتگ‌اَت. کَسانیءَ منی بلّکءَ باز کِسّه جتگ ءُ همے کِسّه منی وابءَ اَتکگ‌اَنت، بلے پِرئونانی کِسّه بِه منی بلّکءَ نئیاورتگ. اے واب چه چاکرء چارچمّ، دارگۆش ءُ مارگۆشءِ کِسّهءَ جتا اَت.

منی کار مردگانی دئوا جنَگ اِنت. من دنیگه چه پنچ سدءَ گێش مُردگ دئوا جتگ. پێسرا کَسءَ مُردگ دئوا نجتگ‌اَنت، مردمے که مُرتگ، هما رۆچءَ کَلّ کنگ بوتگ. بلے مرچاں مردمانی شۆهازءَ کَس نئیت. جۆن انچۆ اێر کنگ نبیت. ءُ اے زمین هم دَرامدانی زمین اِنت. زمینءِ هَرچ چه دئواءِ هَرچءَ گێشتر اِنت. پمێشکا، سرکارءَ اے هسپتال همے هاترا جۆڑ کتگ که مُردگ دئوا جنَگ ببنت، دانکه اِشانی سْیادے، مردمے اِشانی شۆهازءَ بئیت، اے ھَراب مبنت۔ چه همے مردماں دئواءِ زَرّ گِرگ بنت۔ اگں تاں ماهےءَ کَسے نئیاتک، اے دراهێں جۆن یکجاه کَل کنگ بنت۔ په یک مردمےءَ یک کبرے گْرانءَ کپیت، پمێشکا دراهێں جۆن یَکّێں کنڈءِ تها اێر دئیَگ بوتنت.

برے برے منا سَما بیت که هسپتالے نه‌اِنت، مِصرءِ بازارے که دراهێں مُردگ همے هاترا اێر کنگ بنت که په دێمءِ زندءَ برئوَنت. بلے تپاوت اِش اِنت که اِشاں مصرءِ بادشاهانی پئیما سُهر ءُ اَشرپی گۆن نێست. اِشانی مال ءُ مَت، دِرتگێں بَٹوایے، که آئیءِ تها کْوهنێں شُناختی کارڈے، لهتێں پرچی. ءُ لهتێں بٹواءِ تها آئیءِ دۆستیگێں لۆگبانُکءِ یا چُکّےءِ اَکسے اَت. بلے گێشتری مردماں اے هم گۆن نه‌اَتنت. منا چه دئوا جنَگا گێش همے مُردگانی کیسگءِ پٹّگ وَشتر بوت. گُشئے هرکَسءَ گۆں وت یک کِسّهے گۆن اَت. باز کم مُردگءِ کیسگءَ زَرّ دَر اَتک، اگں کَسےءِ گْورا هم زَرّ دَر اتک، آ همینچو کْوهن اَتنت که سرکارءَ اے زَرّ بند کُتگ‌اَتنت.

یک رۆچے یَکّےءِ کیسگءَ نمدی‌یے مان اَت. اَنچۆ ژَند ءُ پند، گُشئے کرنے بیت پۆسٹ باکسےءِ تها بوتگ. آئیءِ دێم هم نمدیءِ پئیما اَت، هچ وانَگ نبوت. آئیءِ فائلءِ تها نبشه اَت که ’اے جۆن مارا کهیرانی کئورءَ دست کپتگ، هپت سال کْوهن اِنت.‘ اے وڑێں کْوهنێں جۆنانی دل کَشّگ نبوتنت.

اے انوگێں کبرانی سئوَب نه‌اِنت که اے بازارءَ هر جاه کَنڈے جَنئے، هَڈّ دَر کئیت. گُشنت که اے سرجمێں بازار کبرستانے بوتگ. دنیگه هم کۆهانی سرا کبرانی نِشان هست‌اَنت۔ وهدے زمین هلاس بیت، مُردگ کۆهانی سرا اێر کنگ بنت. ڈونڈوار اے جۆناں ورنت. منی دلءَ بوتگ که اے شهرءَ پَٹّی پتاتگێں جۆنے دست بکپیت، بلے اے وڑێں هِچ جۆن دست نکپت. اے شهرءِ چُکّ ءُ چوریگ هم چه کَبر ءُ مُردگی هڈّاں نَتُرسنت. آیانی سرجمێں زند همے کبرانی نیامءَ گْوستگ. نیامءَ نه، بلکه کبرانی سرا، اے وڑێں لۆگے نێست که آئیءِ چَریانی بُرّگءَ هَڈّ در نئیاتکگ. کئے بزانت اے هسپتالءِ جهلءَ چینچُک مردم کَلّ.

مراداں گُشیت که اے بازار بُزرگےءَ بَددْوا داتگ. وهدے که جۆن گێش بوّان بوتنت، همے جۆنانی ورگءَ رستر بازاراں یله بوتنت.

اے ماهءِ مُردگانی تها پنچ مردمءَ وتی مردم بُرتنت. بلے گێشتری نێم دئوا جتگ ءُ اێر اَنت. اِشانی کاگد جۆڑ بوتگ‌اَنت. همے ماهءِ گُڈسرا اے، کَنڈ نمبر 203ءَ اێر گێجگ بنت.

کَبرانی رئیٹ رۆچ په رۆچ گێش بوّگا اِنت. بازێں مردمےءَ وتی لۆگ کَرۆتکگ‌اَنت، کَبرستان جۆڑ کُتگ‌اَنت. کئے گنۆک اِنت که لۆگ ءُ دُکّان جۆڑ بکنت. اگں مردمانی مِرَگ کَم ببیت، اے درُستانی واستا تاوان اِنت. گُشنت که مردمانی رَکّێنَگءِ گَل وت هم مردماں کُشیت. من وَه اے گپّءَ شَرّیءَ سرپداں. چِد ءُ پێش من ھسپتالءِ آسءِ ڈیپارٹمنٹءَ بوتگاں. سُتکگێں مردم من وت سوچِن جتگ ءُ کُشتگ‌اَنت که اینچو اَزیت مبنت۔ اے بازارءِ مسترێں کار ءُ بار همے مُردگانی کار ءُ بار اِنت. دئوا جنَگ، کپَن، پاتیاءِ وانَگ، کَنڈ جنَگ، کَل کنگ. اے دراهێں کارانی جتا جتا دُکّان اَتنت۔ پێسرا انگت بارڈَری کار ءُ بارے هست‌اَت، بلے مرۆچاں مُردگانی باپارءَ گێشتر زَرّ مان.

ائولی رندا کَسے کَلّ کنگ بیت، آئیءِ کبرءِ سرا پُلّ رێچنت ءُ درُست سرپد اَنت که اے پدا پُلّ نگندیت. اگں اے جاگهءَ پُلّ برێچئے، آ دگه مُردگے بیت.

کبرستان لۆگانی تها اَتکگ‌اَتنت. زمین هُشکێں کبرے اَت. نۆکێں لاشے منی دێما اَت، آئیءِ دێم لیلُکءَ پُرّ اَت. چَمّ دَر اَتکگ‌اَتنت. پورائێں جسمءَ کِرم ورَگا اَتنت، انچێں بۆیے هسپتالءَ شِنگ اَت که ساه کشّگ نبوت. ائولی رندا منا چه لاشےءَ تُرس کپَگا اَت. منا انچۆ سَما بوت که اے دراهێں لیلُک منی جسمءَ اێر رئوان اَنت. اے بۆ منی ساهءَ بند کنگا اَت. مُردگ منی بالادءِ تها اێر رئوان اَتنت.

Don’t miss posts from Balochistan Times!

We don’t spam!

+ posts

Shehzad Obaid teaches English literature at the University of Balochistan. He completed his masters research in "Dystopian Literature," focusing on the themes of 'Control' and 'Resistance' in contemporary literature. He writes dystopian short stories and creates educational videos in Balochi.

Leave a Comment