بلوچ ءِ گیرت یک رندے پدا پاد اتکہ۔ پدا بَٹاک ءُ وتگلاہی ءِ نہ کُٹّوکین سلسلہ یے بِنا انت۔ جنین مئے ننگ انت، مئے دژمن دروگ بندیں لگوریے ءُ ما راست گش ءُ دلیریں، ما پہ لب ءُ ملاماں بہا نہ بئیں، زور ءِ دیم ءَ پد نہ کنزیں، چاکر ءِ اوالادیں گوہرام ءِ دل ءِ بندیں۔
اے چاریں لبزانی نبشتہ کنگ ءِ مکسد کسے ءِ دلرنج کنگ یا بلوچانی ایر جَنَگ نہ ایں۔ بلوچ مزنیں قومے، آئی ءِ تہا راست گو ءُ دلیر ءُ بے متاہ ءُ گیرتی ئیں مردم مان۔ بلے گیشتر وتگلا انت۔ پہ بٹاک وتا ءُ ایدگراں رَزا کَنگ لوٹنت۔ جنین ءِ شرپ بکشایگ، راست گوئی، دلیری ءُ بے متاہی ءَ ما بلوچی روایت گُشیں بلے اے سِپت باز کم بلوچانی تہا مان انت۔
راستے کہ دژمن جنین ءِ عزت ءَ نزانت، راستے کہ آئی ءَ مئے زالبول آوار جتگ ءُ بُرتگ انت۔ بلے ما یک دمانے وتی گوْرجیگاں بچاریں کہ ما وتی جنیناں کجام شرپ بکشاتگ۔ ہمے چاریں پنچیں بلوچ جنین کہ سیاست ءُ لبزانکی چِست ءُ ایراں گون انت آہان ءَ ما ءُ تو کجام کجام زاہ نہ داتگ۔ لہتین ءَ ہمے زاہ فیسبک ءَ داتگ انت، لہتین ءَ سنگتانی دیواناں ءُ لہتین ءَ دل ءِ تہا۔
منہ نہ انت جنینے ءِ گُشان بہ رچیت، ہر کس ءَ سَرگے پِر دپ ءَ پَچ لگوشیت کہ بلوچ ءِ گیرت کپتہ۔ بلے روچ ء رہمی جنین آوار جَنگ ءُ بَرگ بنت چینچو بلوچ آواز چِست کنت۔
مند، تربت، آواران، ڈیرہ بگٹی یا کجام ہم بلوچ میتگے ءَ ہسپتالے ہست برؤ سیل کں بچارہودا جنین ءَ منی ءُ تئی وڑیں بلوچ کجام عزت ءَ دینت۔ مردین ءِ سِل چمّی ءِ تُرس ءَ باز جنین ہسپتال ءَ علاج ءَ شُت نہ کنت۔ ہر ہستال ءِ دپ ءَ گندئے یک ورناہے ءَ دیم بندیک کتہ میلانک انت، یکے ءَ موبائل دست ءَ انت ءُ نمبر لوٹیت، یکے توار پِر کنت ءُ دگرے چَمّک ءُ سُلّک کنت۔ من یک رندے سنگتے ءَ گشت کہ اے چے سِلگتی یے شمارا گون انت۔ جواب ئےِ ہمے دات کہ جنین ہسپتال ءَ علاج ءَ نیاینت بَچک شوہاز کننت۔
ایدگہ جنیناں بِل وتی حقّی ئیں مات ءُ گہار ءِ بِستار مئے گوْرا چی انت؟ آہاں چی ءِ حق است؟ مئے گُداں بشودی، کنور بہ کنت، گُداں اِستری بدنت، مارا چاہ ءُ آپ بہ کنت۔ آئی ءَ چی ءِ حق نیست؟ وتی گشان ءَ رچگ ءَ مئلیت، ڈنّ ءَ در مئیت، فوٹو ءَ فیسبک ءَ مہ دنت، گالوار ءَ بُرز مہ کنت، ٹَہک مہ دنت مہ کندیت۔ وگں ناں بزاں کہ منی ءُ تئی لّٹ یا چانپیل چِست انت۔
ہمے وڑا مئے بے متاہی انت۔ ما تہنا ہما مردم ءِ دیما بے متا ایں کہ آئی ءِ کرّا مئے کار گَٹ نہ انت۔ ہما کہ چہ ما وار تر ءُ نزور تِر انت آئی ءِ دیما مئے زنوک ءَ جَمکے چیر بیت، بلے زورآوار ءُ ازگار ءِ دیم ءَ شکون دیم کپیں۔ وزیر، سردار، لیڈر ءُ ڈی سی ءِ دیم ءَ من شر شریں مردم پنڈگ ءَ دیتگ۔
زر، نوکری ءُ ٹھیکہ پَچ گرگ ءِ ساعت ءَ مئے بے متاہی ءُ سرنتابی درکئیت۔ بلے جن ءُ گہار ءِ دیما پدا وتا مِکّ ءَ مِک کنیں۔ بزگر ءُ نیزگار ءِ گوْرا مئے بگل پدا گوْات گرنت۔
آزادی لوٹوکے شر یا پارلیمنٹ پرستے شر، لب ءُ ملام ءِ جاگہ ءَ مارا درْستان ایمان یلہ دنت۔ فرق ایش انت کہ مئے واجہ دگر دگر انت۔ پارلیمنٹ پرست ءِ لب بکشاؤک دگرے ءُ آزادی لوٹوک ءِ دگر۔
دلیری چی یے؟ منا وتاسے ہست ءُ ترا نیست۔ من بیاہاں دو تیر تئی ارجاں بدیاں اشی ءَ دلیری نہ گشنت۔ دلیری مدام چہ وتا زورآور ءُ تیار تِر ءِ دیم ءَ پیشدارگ بیت۔ نزور ءِ مال ءِ برگ، جنین ءُ چُک ءِ لٹ ءُ کُٹ کنگ لگوری کارے۔
دلیر ہما انت کہ سکّی ءِ گْرانیں ساہتاں پہ مزن شانی گوْازینیت، پہ سیت ءُ آسودگی ءَ وتی ایمان ءَ بہا نہ کنت، چہ وتا تیار تِرین ء دیم ءَ لپرزگ نہ بیت، تاوان ءِ تُرس ءَ درْوگ نہ بندیت۔
مئے میتگ ءَ مردے ہست ات کہ وتاسے مُدام کوپگ ءَ درْتکگ ات ئےِ۔ برے شپ ءَ گریبے ءِ لوگ ءَ دؤر ئےِ کُت جنینے ءِ سر ءَ کپت، برے رہگوْزے پُل اِت ءُ برے بازار ءَ ٹِینُک ئےِ بست ءُ نشانگ جت۔
یک بیگاہے آ انچو نشانگ جنگ ءَ ات کہ شپانکے اتک ءُ گُشت ئےِ واجہ اے مئے پَلّ ءِ دپ انت، تیر یے سرْپیت ءُ چُکے ءَ سُمبیت، تو جنگل ءُ کوہے ءَ برؤ نشانگ بہ جں۔ وتاسی ئیں مرد ءَ اے ہبر بد بُرت ءُ وتاس ءِ دیم گوں شپانک ءَ کُت کہ پُشت ءَ مان دئے برؤ وگں ناں تیر ءَ ترا جناں۔ شپانک ءَ شُت وتاسی ءِ بستگیں ٹینُک دور کُت ءُ وت نشانگ ءِ جاگہ ءَ نشت۔ وتاسی ءِ تُرس ہما روچ ءَ دراتک۔
تئی ہیال ءَ چرے دوئیناں کئے لگور ءُ کئے دلیر؟ سرمچار شپانک انت یا وتاسی؟
بلے منی نزّا چہ درستاں پلگار تریں انسانی سپت راست گوئی انت۔ وتی دل ءَ من ءُ تو درست راستی ءِ مہکمیں کلات ایں، بلے تہنا دلیر ءُ بے متاہیں مردم راست گو بوت کنت۔ تو بزانئے اے راستی منا تاوان دنت ءُ انگہ دروگ مہ بندئے، پریشی ءَ مزنیں دلے لوٹیت۔ سک کم مردم ءَ اے دل مان۔ گیشتر ہما انت کہ کسانیں تاوانے ءِ ترس ءَ پد نہ بودیں دروگ ءِ سازگ ءَ ہم چک ءُ پد نہ بنت۔
پرشتہ کس نہ انت۔ بلے انسان بوگ ءِ کوشش وَ بہ کنیں۔
Sajid Hussain (1981-2020) was a writer and senior journalist from Balochistan. He had a degree in Economics, International Relations and English Literature from Karachi University. He had the experience of working with Pakistani newspapers Daily Times and The News International. Sajid Hussain was also the founding editor of this online magazine.
