واجه دلسرد گیشکئورءِ نندوکے. گَریبیں مردمے. پات ءُ پیشّ کنت ءُ وتی زندا تیلانک دنت. دلسردءِ کَسانسالیں جنِکّءِ نام نَجمه اَت. نَجمهءَ باجی بئیَگءِ شئوک اَت، انچو که مئے گیشتر جنِکُّکءَ اے شئوک بیت. واجه دلسردءَ وتی لوگءَ دو کَسانیں ٹوپّو دات که نجمهاِش وتی کلاس روم بکنت. نجمهءَ هر روچ وتا شئوک شئوک کُت ءُ اے کَش ءُ آ کَشءِ مردمانی چُکّ یَکجاگه کُت ءُ وانینتنت، سُهبا یَک کلاسے ءُ بیگاها یَک کلاسے وانینتئےِ. بے پگارا. وتی بورڈ ءُ کتاب ءُ کلَمانی زَرّئےِ هم چه پتءَ گِپتنت، که پتءِ لاڑُکیں جنِکّ اَت.
نَجمه وانندهیءِ همراهیا زیبائیں چُکّے اَت هم. شَررنگے. وَشُّکیں چُکّے. شَررنگیں جنِکّ وَه هرکَسی مال اِنت. پدا اگں نِزورتِرینےءِ چُکّ اِنت وَه چه آ و گَنتِر.
میتگاں ما درُست یَکدومیئے لوگاں رئو و آ کنیں. وهد و بے وهد. بلے جنِکّ ائولی نِزَرا زانت که مَردین منا کُجام نیّتا چارَگا اِنت.
نجمهءِ لوگا رئو ءُ آ کنوکیں اے سیاد ءُ وارِسانی تها یَکّے لیویزا اِنت. ءُ پئوجئے سورسے. اے مَرد په دیدهدِلیری نَجمهءِ سَرا کپته. اے لیویز والها دگه دو سنگت بوته. آ هم سورس. واجهانی مردم. بله همے میتگانی مردم. اے شکاریانی چَمّ نجمهءَ سَکّ بوتگاَنت. نجمهءَ وَس کته، واجه دلسردءَ وَس کته. مردمان وَس کته. بله اے سورس چه اِشانی سرا نکپتگاَنت.
دلسردا نجمه سور داته که اے گَزا چه سرا بچُٹّنت، بله هِچّ. اے سورسان شته و پئوج گوَشته که واجه دلسرد و جنکّ سرمچارانی مردم اَنت. پئوجا دلسرد لوٹائینتگ، پدا یله داته. بله اے مردمان نجمه یله نداته.
اے مردماں نجمهءِ مَرد دَمکی داته که اگں تئو وتی جَنا مجبور نکنئے ءُ گوں ما نئواپینئے، ما ترا پئوجءِ دستا کوشارینیں. دلسَردِش پادتراپ داته که اگں وتی جنِکّءَ رازی نکنئے که مئے نِپاداں ببیت، تئی مَرگ اِنت. چَپّ ءُ چاگردءِ مردم چارَگا بوتگاَنت.
مَرداں شته ءُ لوگےءَ لهتیں جنگی سامان ایر کته. پدا اِشانا فئون کته که اے ساماناں دست گِر اِت، اے پِلاں سرمچاریں کمانڈرئیگ اَنت، آ وَت شمارا هال کنت. اِشاں گوَشته نه ما سرمچاران زانین و نه اے کمانڈَرءَ. لهتیں روچا رند اِشاں همے سلاهانی گپّ چِست کته ءُ پدا دلسرد ءُ چُکّ فئون کتگاَنت که شُما سَرمچارانی مردم اِت. دلسردِش گُشته که باندا تئو ءُ نجمه پئوجءِ کیمپءَ بیااِت، شمئے هِلاپا سبوت هست که تئو ءُ تئی جنِکّ، نجمه سرمچارانی سهولتکار اِت.
اے کِسّه اِدا یَک تاکےءَ سرجم بوت، بلے نجمه ءُ دلسردءِ لوگءَ اے کِسّه سئے و چار سال اِنت چَلگا بوته. هر روچ. سُهب ءُ بیگاه. روچ ءُ شپ همے کَشّ ءُ چیلّ بوته. ءُ گُڈسَرا نجمَهءَ دم بُرتگ ءُ وتی جندئےِ کُشته.
سرکارءَ سرجمیں بلوچستان مافیا ءُ گُنڈاهانی دستءَ داته. اے گُنڈاهانی کَماش اسمبلی ءُ اِدارهانی سیٹاں نِشتگاَنت. میتگءَ، هرکس که بلوچ سرمچارانی هِلاپءَ هالے کاریت، آ مردم هرچی کنت بکنت. کَس جُست ءُ پُرسے نکنت. هرچی کنگا آزاد اَنت. دُتّکیں جنکّانی بدَن هم همیشانی میراس اَنت. اے مردم په وتی براتاں، په وتی سیاداں انچو اهم اَنت که اِشانی براتاں، اِشانی پِتاں، لوگانی مردماں هم اِشانا نگُشت که چو مکناِت. کَسّ اِشانی هلاپءَ پاد نئیاتک.
اے کاتِل هرکَس اَنت، همے میتگانی مردم اَنت. اے مردم اے کارا که گوں دلسردئے جنِکّءَ کت کننت، گوں هرکَسءَ کتئےِ کننت. مسله تهنا اے مردم ءُ نجمهءِ نهاِنت. اے هِسابءَ سجّهیں میتگءَ، هرکَس که بلوٹیت، گوں نِزورتِرینءِ جنِکّءَ همے پئیما کنت.
مسله، تهنا دلسردءِ جنِکّءِ نهاِنت، بلوچستانءَ نِشتگیں دْرهیں مات ءُ پتانی جنِکّانی مَسله اِنت. اے مسلهءِ سرا سوشل میڈیاءَ کَمّے جاک ءُ کوکار هست، آ هم گیشتر اے گپّءِ سرا که ’پئوجءَ نجمه زور داتگ که په ما مخبری بکن‘.
بلے چاگردءِ تها اینکَسیں مزنیں کوکارے نیست. اے مسلهانی سرا پاد نئیاهگءِ متلب اِش اِنت که ما رازی ایں که میتگاں همے کار ببیت. هر وهدا، هر مَردم پاد ئیت، هر جنِکّءَ که لوٹیت، گوں آئیءَ انچو بکنت.
اے جِنسی هئوَس اَنچیں ترُندیں آسے که اے دابیں مردم هر زیبائیں بدنا په وت لوٹیت، ءُ کَمّ کَمّا اے دابیں مردم وتی جندءِ جنِکّءَ هم بگندیت که شَررنگے، په آئیءَ هم دلئےِ مان بیت.
اگں نجمهءِ کاتِل سزا دئیَگ نبوتنت، ءُ اگں اے گُنڈاگَردیءِ سَر انّوں گِرَگ نبوت، کَسّی جنِکّ، کَسّی گُهار مهپوز نبیت، همے مردینانی چُکّ ءُ لوگ هم مهپوز نبنت که مرچی اے کارا کنگا اَنت. هما مردمانی لوگ هم مهپوز نبنت که مرچی اے شکاری ءُ سورسانی پُشت اَنت.
