اندرءَ ساچان اِنت جنگے درمیا
ہچ مہ بو اندیم سہتے درمیا
وابےءَ شہمیتءُ وابءَ گار بیت
زندگی آہوئی ترْاسے درمیا
وپتگیں نکشانی باتن گوانک جنت
ہر دریگءَ قبر اِنت چمّے درمیا
بے سماء در کائے پیڑائیت دلءَ
ایوکی موکوئی تندے درمیا
اَچ ما پد اے کِشکاں بس مونجے تچیت
پیچ دنت ہر دمکءَ برْمشے درمیا
چو کہ استالءَ رُدیت دزگیر کنت
گلزمینءِ گم کٹینگے درمیا
بیگہہءَ زوریتءُ زیمر کئیل کنت
یک گنوکے، بس بچارئِے، درمیا
روشنائیں کسّہے تئی گم بلے
اندرءَ نندءُ نبیس ئِے درمیا
چو کہ اوستے گیمرئے، گندئے وتا
گواتءَ دستءَ اِنت چراگے درمیا
لبءِ ایمان اِنت منیر اے ہلکہءَ
زندگی بانوریں ترسے درمی
Munir Momen is widely regarded as one of the greatest poets of the Balochi language. His works has had a significant impact on Balochi poetry, inspiring many young poets to follow his footsteps. He has published nine anthologies of poems, one book of short stories, and a collection of non-fiction since he began writing poetry in 1980s. He is from Passini, Balochistan.
