ساجد و منی سنگتیۓ اُمر اینکس دراج نه‌اَت که سد ھمینکس من چه آییا در بُرتگ۔ چار سالیێن سنگتیا من چه ساجد ھمنچک چیز ھیل کرت که منا وتا باوَر نبوت۔ آ ھم آنلاین۔ اے ھبر منا مدام بژنیگَ کنت که من گۆن ساجدا هجبر ھم دُچار نکپتان۔
ساجدا تئیی ھبر انچۆ په دلگۆش گۆش داشت که تئو گوَشت که ھچ نزانت، بَس چه تئو سِکّگَ لۆٹیت بله وھدے ھبری بندات کرت، نون زانگ بوت که اے وه سَک بازَ زانت. نون تئیی دلا گوَشت که بس اے هبر بکنت، هچ بَس مکنت
من برے برے چیزانی سرا اشتاپی بوتان. ساجدا مدام گوَشت که ترا دنیگت بلاهێن پَندے بُرّگی اِنت۔ زانتی که تئو کجام کارا شَرتِر کُرتَ کنئے و ترا مُدام ھما کارئے سَلاهی دات، پدا هما کارئے سۆجی هم دات و مدتی هم کرت، کائے همّتی هم دات
منا شَر شَرّێن ھمراھان باز بران گوَشت که تئو نبشته نزانئے. منی سرا کندِتگ و گوَشتگ‌اِش که تئو شَنکُن دگه کارے بکن، نبشته کنگ تئییگی کارے نه‌اِنت. من مدام بی اِس اوئے تاکانی واستا که نبشتانک راه دات، گۆن ترُندێن ٹۆنێا ریجِکٹ بوتنت که من نبشته کنگئے جِندَ نزانان
بله ساجد چه ھما کمّێن مردمان اَت که ھچبر مردمی دلپرۆش و آییئے تخلیکی رَد نکرتنت. کمزۆری‌ای پێش داشتنت، په هما کمزۆریۓ سرئے گِرَگا سر و سۆجی هم کرت
ساجدا منی بلۆچی نبشته دۆست بوتنت و انگرێزی نبشتهانی سرا مدام گوشتی که اگان تئو کمُک سَبر بکنئے، گێشتر دلگۆش بدئیئے و مِهنَت بکنئے، دێمترا سَک شَرَّ بئے۔ ائول سرا من مدام اشتاپی کرت۔ اگن من چیزے نبشته کُرت و ساجدۓ سرا راه دات، مُدام جُست کرت: “چۆن اِنت بارێن تئو منی نبشته چارِت؟ چاپ کنگئے لاهک اِنت یا نه؟” بله گُڈی وھداں من ھمے اشتاپی کنگ یله دات
ساجد نه اێوکا شَرێن اُستاد و ایڈیٹرے نه‌اَت، اے گَپی هم زانت که کجام نبشته کدی، زوت یا دێرا شنگ کنگ ببیت۔ دیستی که منی کجام نبشته شَر اِنت و بس کمے بُرز و جهل لۆٹیت و شنگ کنگۓ وهد اِنت، ته ھرچی زوت که آییۓ دست ھالی بوت، گۆن من ھالی کرت و ما ھما کار سرجم کرت۔ دیستی که یک نبشتے کمزۆر اِنت و آییۓ زوت شنگ کنگ ھم المی نه‌اِنت ته مدام گوَشتی که اے باز جوانێن کارے، اشیا کمے گێش وھد بدۓ، سَک جوانَ بیت۔ پدا مدام ھما کپیێن کارۓ جُستی کرت
کسێا که گۆن ساجدا سنگتی کرتگ و ساجد گۆش داشتگ، آ هجبر ساجدۓ زانتۓ جهلانکی و اے زانتۓ، گۆن دلسپاییا بهر کنگا بێھال کرتَ نکنت
چۆناها مئے تها تنکید و وتی ردیانی سرا گپ سک کم گۆش دارگ و برداشت کنگَ بیت۔ برے برے تئو که دیستگ چیزے رَد اِنت، آییۓ بارئوا اگن گۆن ایمانداریا ھبرے کُرتگ، گُڑا ترا مدام ھمے جُست کنگ بوتگ که “تئو کلیئر بکن که تئو کئی نێمگا ائے، دشمنۓ یا مئے؟” و تئو مدام باییکاٹ کنگ بوتگۓ و مردم تئیی پُچکان بوتگ‌اَنت بله ساجد چه اے رنگێن چیزان پاک اَت. گوَشتی تئو بس وتی کارا بکن۔ اگن تئو زانۓ که تئیی دلا په کَسا بدیے نێست و گَپ هکیکت اِنت، بکنی
من مدام جهد کرت که ھما کار که رَد اِنت و آ کارۓ مرچیێن پایده کَسان و بانداتێن نُکس گێشتر اِنت، من آ کار رَد گوَشت. چه منی ھمے کارا منا مدام ھمے شِگان و بھتام جنگ بُوت که من “بها بوتگان. وتی راه بدل کرتگ۔” بازێن ھمراه و لیڈرێا منی سنگتی و ھمراهداری ھم یله کرت بله ساجدا مدام گوَشت “چشێن بدیے تئیی گپانی تها گندگَ نبیت۔” آییا مدام منا دلبڈی دات و گوشت که ھمے گپاں الم نبشته بکن
ساجدا که نبشتانکے سک دۆستَ بوت، آییۓ ایڈٹ و شنگ کنگا پد لِنکی وٹسَپ کُرت و لکِتی “گُڈ وَن۔”
ساجدا سک باز کار کرت و ھمک کاری گۆن سرجمیا کرت. من برے برے وتی دلا گوَشت “اینچک کار و اینچک وانگ یک مردمے چۆن کُرتَ کنت؟” بله ساجدا ھکیکتا ھمے وڑ کرُت۔ پمێشکا آ چه ما جتاێن انسانے اَت بله مارا تان باز دێرا آییۓ ھمراهی نسیبا نبوت
مئے کماشاں مدام گوَشتگ “شَرّێن مردمۓ اُمر کَسانَ بیت۔” ساجد ھم سک زوت چه ما جتا بوت
ساجدا اینچک تگ و تاچ و بے جاه و در په دریۓ تها، وتی اے کسانێن اُمرا باز بے مٹ و بهاێن کار کرت. اگن آ دگه لهتێن سالا زندگ بوتێن و یک جاهێا په دلجمی و اێمنی بنشتێن، آییا نکُرتگێن کُرتگ‌اَت
ائولی و آخری برا که ساجدا چه من چیزے لۆٹِت، آ کتابے اَت بله آ کتاب آییا سر نبوت۔منا سرمجێن زندا اے گپۓ اپسۆزَ بیت
آییارا ھال رستگ‌اَت که منی کرا پاروک بلۆچۓ “بلۆچ و بلۆچستان” کتاب هست اِنت۔ “اَڑئے جئوهر، چے ھال اِنت تئیی؟ ھال کن، سۆجا تئیی کرا کتابے هست، بارێن تئو دێم داتیَ کنۓ یا نه؟” یک سهبے من وابا بُست کرت، ته ساجدا ھمے وایس راه داتگ‌اَت
من گوشت که من راهیَ دئیان بله وهدَ لگیت۔ پرچا که من و آییا ھردکان گوشت که پی ڈی اِف کنگ و دێم دئیگ مبیت که منا یات اَت که واجه پاروکا گوشتگ که منی اے کتابۓ پی ڈی اِف نێست و کنگ مبیت، پلھال. ما ھم نکرت
منی کرا اینچک زَر نێست‌اَت که من اے کتابا اِکسپرِس مئیل بکنان. کتاب من چه کئینڈا پۆسٹا نارمل مئیل کرت په یازده ڈالرا۔ ماهے گوست و کتاب واپس منی لۆگا آتک. من ساجدا کسه گوَشت. “اڑئے ھچ مسلهۓ نه‌اِنت، چارێن دێمترا کَسے کئیت گڑا راهی دئے۔” ھمے ساجدۓ گُڈی تئوار اَت۔ چه اِد و پد من هرچ مئیسجے راه دات، منا جواب نرست
رندا منا تاجا ھال دات که ساجد گار اِنت۔ من باور نکرت بله گپ ھکیکت اَت. ساجد گار اَت۔ ما وتی کُلێن زۆر جتنت که ساجد کم از کم گار مبیت و واپس بیئیت بله ساجدۓ لاش آتک
کس وتا په ساجدۓ مرگۓ پرێشانیا گُٹۆ نکنت بله ھما سبک که منِش چه ساجدا ھێل کنگا اتان و ھما کار که گۆن ساجدا بندات و گۆن ھماییا سرجم کنگی اتنت، آھانی دم مدام گوَنڈَ بیت، دمتۆسَ بنت۔ ھمے ھبر منا دردیگَ کنت و مدام ساجدۓ کمیۓ یاتا دنت
ما ساجدا دو بر آورت نکنێن بله وتی جهدا بکنێن که ھما کار و شَری که آییا کرتگ، ھما کاررهبند و شَریان بزورێن و دێما برئوێن
ساجدۓ سَبر سَک باز اَت. سَکێن گۆش دارۆکێن مردے اَت. ساجد مدام جهدا اَت. پمێشکا ساجد ساجد اَت. منا ایمان اِنت که اگن ما ساجدۓ ھمے آدتان بزورێن، مارا الَم آپسرے سرَ کننت
ھمے نام که ساجدا رَستگ، اشیۓ کماێنَگ چۆ ارزان نه‌اِنت بله ناممکن ھم نه‌اِنت. بس هر کارے ما بنداتَ کنێن، گۆن دلجمی و ایمانداریا بکنێنی
Lateef Johar is a human rights activist based in Canada. He is the Deputy Coordinator, Human Rights Council of Balochistan. He regularly comments on the situation in Balochistan
