اے محمد حنیف ءِ اردو نبشتانک ”مزواک ہولڈر“ ءِ رجانک انت۔
اے چارمی سال انت کہ کراچیءَ کتابانی میاں استمانی مراگش بُوّگا اِنت۔ ہمک سال پاکستانءُ چہ دنیاءِ اے دگہ مُلکاں کتاب شنگکار اِدا کاینتءُ وتی چاپ کُتگیں کتاباں بہا کننت۔
گوستگیں سالءَ منی دلءَ گشت کہ من ہم سرے بِجَناں۔ ملکی جاورانی نگیگیءَ بازیں مُلکے نیتکگ اَت۔ ایرانیاں پمّا فارسی اسلامی کتاب گون اتءُ اتکگ اتنت۔ سعودی والہاں عربی اسلامی کتاب کوت کتگ ات۔ مئے وتی ملکءِ شنگکاراں اردوءِ اسلامی کتاب دیما کُتگءُ بہا کنگا اتنت۔ لہتیں ہندوستانی ہم زاہر ات کہ میڈیکل کالجانی کتابانی بہا کنگءِ جہدءَ اتنت۔ چہ بَکّالاں مردم دگہ چے امیت بداریت؟
پہ گونڈواں چشیں ہزاراں کتاب زاہر ات کہ چراہاں یکے وَ آ مسلمانی در بِبَرنتءُ دومی پہ مومنیءُ مجاہدیءَ تیار ببنت۔ پہ نادراہیں جنیں آدماں ہم نادراہیءِ روچاں مسلمانی سبکّانی کتاب ایر اتنت۔ ڈیجیٹل تزبیءُ قرآن شریپ ہم پہ بہاءَ ایر اتنت۔ گندئے ہمے میانءَ دانگ دانگے شنگکار زاہر مبوتیں کہ شائریءُ کِسہی کتاب بہا کنگا اتنت، مردم پورا جنّتءِ توکا ات۔
اے مُچّیءَ نہ کتابی رش اتنت نہ تزبی والہ، اگاں رش ات گڑا ہما مردک کہ آئیءَ پہ بہاءَ مزواکءِ مان کنگءَ لاسٹکءِ پوش ایر کُتگ ات۔ پہ مسلماناں بلاہیں جیڑہے توجیل بوتگ ات۔ ہما مزواک کہ مدام مسلمانانی دیمءِ کیتّوءَ لونجان بوتگ، پرائیءَ نوں دَپءُ دپگیریں دَرپے تیار اَت۔ مردکءَ پہ مزواکءِ پوشءَ چار میٹری پوسٹرے ہم جتگ اَتءُ انچیں جارے نبشتگ اَت گشئے مزواکی پوش بہا کنگا نہ انت، بمبءُ گولہ ئےِ گون۔ ءُ تو اگاں دو رندا ہمے جار بہ ونتیں تئی چمانی دیما مسلمانے زاہر بوت کہ یک دستےءَ راکٹے گون ئےِ ءُ دومیءَ ہمے مزواکءِ پوشءُ کافرےءِ گردنءَ نِشتگ۔ ہمے دمانءَ کماشے کنزاں کنزانءَ مردکءِ کرّا شتءُ گشت ئےِ گندئے تو ہمے پوش شونزیں رنگ ئیگ ئےِ کتیں گڑا گراک بچارتیں۔ مردکءَ جواب ترّینت، ما اے کار پہ اللہ ئی کُتگ، اللہءِ نامءَ زیادہیں لالچ شر نہ اِنت، آئی ہرچی مئے بہتءَ نبشتگ مارا رسیت۔
نوں زاہر انت کہ چُشیں مردمے کہ ترا دگہ نیمونےءَ بُکُشیت شرتر نہ انت کہ انچیں مردمےءِ دستءَ بِمرئے کہ ترا اللہءِ نامءَ بُکشیت؟
Seth Halir is a UAE-based Balochi writer. He mainly writes short, satirical pieces. He also edits and shoots Balochi films.
