تاج بلوچ ءِ انگریزی نبشتانکے ءِ بلوچی رجانک انت کہ سیٹھ ہلیر ءَ کُتگ۔
اسلی نام ئِے جان محمد اَت بلے وتی نام ئِے کتگ اَت جام واہگ۔ جان محمد ئِے دوست نبوت۔
جاں محمدء اللہ داد بلیدئی، سینزدہ مارچ دو ہزار سینزدہءَ زوراںسری بیگواہ کنگ بوت۔
دوہزار پنچءَ بی این ایمءِ اولی پاگواجہ گلام محمد بلوچ مئے میتگءَ اتکگ اَت۔ آئیءَ بلیدہءَ سیمینارے ہم کتءُ جلسہے ہم۔ بلوچ راجی جنزءِ دو بَر چست بُوّگءُ آزادیءِ زلورتءِ سرا گپ ئِے کُت۔ چو وَ جامءَ اوں زانتگ اَت کہ گلام محمد کئے اِنت، بلے انگت شُت گلام محمد ئِے گشت کہ منی لوگءَ بدار۔ گلام محمدءُ ہمراہاں دو روچءُ سئے شپءَ بلیدہءَ دارگی اَت۔ من زانَگا اتاں کہ اے مہمان جلّی، جامءَ را گرانءَ کپیت، پمیشا شتاں کہ سرپدئِے بکناں۔
۔ ”گلام محمد گُنڈایے نہ اِنت، راجی لیڈرے“۔
من گشت کہ ”جام تئی راست اَنت بلے مرد پاکستانءِ چمّانی کُنٹگ اِنت“۔
”گلام محمدءَ تُپنگے بَڈّءَ نیست، پہ وتی ہَکّءَ ہبر گُناہے نہ اِنت“۔
من کہ زور دات گڑا گشت ئِے ”اے جامءِ واہگ اِنت“۔
من ہچ گُشت کُت نکُت۔
جامءِ مردم آپءُ لاپیں مردم اَنت۔ درہا زنڈیں کاروباری اَنت۔ بلے جامءَ وتی ہمسروئیں سیادانی رند گیری نکُتءُ آہانی زَرّانی سرا لاپ نَوارت۔ آئیءِ واہگ اَت کہ وتی پادانی سرا بوشتیت۔ پمیشا وتی مستریں براتءِ بلاہیں دُکانءِ کَشءَ کسانُکیں کِبینُّکے پچ ئِے کُت۔
جام چہ اللہ دادءِ دومی جَنءَ مستریں بچک اَت۔ جامءِ براتو، سیرءُ مالدار اَنتءُ مردمءِ کُمک کنگا نامدار۔ اگاں جامءَ بلوٹتیں براتوآں جام، گوں ماتءُ براتءُ گوھاراں شرّیءَ سمبالت کُت، بلے اے جامءِ واہگ نہ اَت۔ پمیشا جامءَ ہمے کسانُکیں کبِین پَچ کُتگ اَت کہ اگاں مردمےءَ جان بکَشّتیں، دست ئِے دیوالاں لگّت اَنت۔
جامءِ دُکّانءَ دو مردم پترتیں، دُکّان پُرّ اَت، بلے ہمے کسانُکیں کبِینّءَ، ہر وہدا کہ تئی سر بِکَپتیں، تو دیست چار پنچ مردم نشتگ، چاہ اِنت، سگریٹ اِنت، لبزانک اِنت، سیاست اِنت۔ درُستاں جَہلیں توارےءَ گپ کت کہ کبین کَسان اَت۔ بازارءِ مردم یکّوئی شَک اِتنت کہ اے کبینءَ یکوئی سُک سُک اِنت، اِشاں کارے دلءَ اِنت۔
دوہزار چارءَ، جام بی این ایمءِ باسکے بوت تہ زورئِے دات کہ پارٹی، وتی پالیسیاں چہ لَس بلوچءِ جیڑہ، سَلاہءُ سوجاں جوڑ بکنت۔ وَت، پارٹی پالیسیانی رِدءَ میتگءِ دہکاناں راجی جُنزءَ سرپد کنگءُ جنزءِ نیمگا آرگءِ ڈُبّہ ئِے زُرت۔
جامءِ کسانُکیں کبینءِ دیمءِ ہوٹل، بیگاہءَ میتگءِ دہکانانی دیوان جاہ اَت۔ گوں چاہءَ کَسے سَپت گوَپگا اَت، کسےءَ تگردے دستءَ اَت، کسے سادے چوپگا اَت۔ جام پارٹی پروگرامءِ پدءَ گوں ہمے مہلوکءَ ہورءُ تور اَت۔ ءُ انچو کہ وارئِے رَسِت، وتی سوال ئِے جُست کُت۔
۔ ”چو بوت نکنت کہ سرکار ہمک سال شمئے کِشاراں وت شرّیں نہادےءَ بزوریتءُ وت دیما بہا بکنت“؟
جامءَ اوں زانت کہ دہکانانی جواب چے بیت، انچو کہ آ ہاں گُشت اِنّاں جامءِ دومی سوال تیار اَت
۔ ”شمئے دلءَ سرکار، پرچا چو بے پَرواہ اِنت“؟
جُست کنانءَ، جام مدام گڈسرا ہَمِدا سر بوت کہ سرکار درآمدے۔ مئے مردم نہ اَنت پمیشا پہ مار دل اِش درد نَکنت۔
سینزدہ مارچ دوہزارسینزدہءَ سہبءِ دہ بجءَ جام رئوت بلیدہءِ نادراءِ دپترءَ، وتی شناختی کارڈءِ کَشّگءَ۔ ایف سی والہے پرپٹءِ سرا کئیتءُ جامءَ وتی گوما بارت ایف سیءِ کیمپءَ۔ بیگاہءَ جامءِ مردم، جامءِ پد جنَگا رَونت ایف سیءِ کیمپءَ۔ ایف سی والا جامءَ مردماں پیش دارنتءُ آہاں ایمن کننت کہ جام داں شَپءَ لوگءَ سربیت۔
پنچ سال گوستگ۔ جام ءِ مات، پنچیں گوہار، جامءِ لوگیءُ جامءِ پنچیں چُک، جامءِ ودارءَ اَنت، برے برے موتک ہم کارَنت۔ جام انگت لوگءَ سر نہ اِنت۔ جامءِ پُشپدءِ مردم اے گپءِ سرا دِلترَک اَنت کہ ہمے نا آژناگیں کُنٹ کہ چہ بلوچستانءَ درآہگا اَنت، چریشاں یکّے جامءِ مبیت۔
Seth Halir is a UAE-based Balochi writer. He mainly writes short, satirical pieces. He also edits and shoots Balochi films.
