“ہؤ، گڑا۔۔۔”
ماءُ تو گشتءُ نشتیں تاں دیرءَ
ابکّہ۔ءُ ویران
ہما ساہتاں کہ زہیرءِ درہیں سالءُ سندانی زنگ شودگی اَنت
اُمرءِ توامیں-درہیں نیمتوامیں مُرادانی کسہ کنگ ہم نہ بوت اَنت
ءُ نے کہ چہ زِردءُ نگاہان یک کِرّ بوت اَنت، بلے ”نوں؟“، ’’چِدءُ دیم؟‘‘ اَنچیں بلاہیں گمے اَت
کہ اے ساہتانی-ہمے کَترہانی کہ ما دانکہ اُمرءَ وداریگ اتیں، اتکگ اَت
گوں وتی آہگءَ
یکدمانءَ
چِدءُ دیم‘‘ کوہے رُجاں بوت سرکوپگاں”
چہ تئی نگاہانی پشتءَ سرا کشگا بوت، متاچاں دمانے گشئے بالوئی سرین نچّیں دوچاپی کناں بوتءُ سرگپت
ہارے رُداں بوت، درہیں لزّتاں ایر بَراں بوت۔
ہمک رنگ ورنائیءِ
زندگیءِ
دَرآہان، دیما بَلاں بوت
۔۔۔ماءُ تو یکیں گپءَ اتیں!؟”
کہ ہمے دوزہیں زندمانءَ
ہمے جنگجاہءَ
ہمے سنگرءَ
گوں ہمے ارسءُ اندہءُ دٗوریں دلءُ واب بیزاریں چمانی دلمانگیءَ
“ہمے یکیں رنگءَ بہ مانیں؟
مئے وانگیں نگاہاں ’’چِدءُ دیم‘‘سبزان بوتءُ دمانانی کرن آسریں نیاد
نزّ اَتک۔
راہ پہ رُمبگءُ لُرد پہ سنگرَینگ
ءُ اے بری”
تو اَنچو پشت کت
تہ گُلفراز اَتک میتگءَ
گوں جارجٹءُ سریگ
نَشت
ہپتگے دو ہپتگءَ داں ماہءُ سال پِرگوَزان بوت ءُ دیدگانی واباں سرچِنان بوت اَنت
یک پہ یک
گچین کنان
ءُ من وتی ودار کِشت دیدگاں
بلکنہ تو روچے ترءُ گردےءَ
جہانگولیءَ بیائے ساہتے
تو نندئے گولڈلیفے روک کنئے
چاہءِ نیمءَ من وتی ترا دیاںءُ تو، منا
“گولڈلیفءِ نیمءَ کشّ ئے، ءُ کُشئےءُ ایش ٹرےءَ ایر کنئے، روئے
ترا گُشاں”
نوں منءُ نیم توامیں گولڈلیف
نشتہ چارگَا ایں میسجاں
جیڑگءَ ایں
مرچاں میسجان واب گون نیست
ودار مان نیست
https://soundcloud.com/user-871791679/aznod-audio
Taj Baloch is a poet and linguist. He published the first anthology of his poetry in 2016 in both Roman and Arabic scripts. Baloch is the Coordinator of Human Rights Council of Balochistan.
He can be reached at @TajBloch
