شہرءَ اتکاں
گنداں ہچی پہ من نیست
ہرچی وہدءَ مٹ کتگ یا وت مٹ بوتگ
نوکیں چیزاں
نوکیں مردم
نوکیں دنیایے
گنداں ہچی پہ من نیست
یاد انت شہر ءَ
کسءَ نام نہ گپتگ تئی
بے ترسءَ گڈی پاسءَ داں شپ گول ات ما
شپ ہنکین ات شپ گردانی
پیشءَ وَ کسءَ نام نہ گپتگ تئی
ہر دمکءَ مرچی
بیدء درآمد کئے گندگ بیت
شہرءِ دلبندءَ کہ پاد کپاں
انچو گمان بیت
کبرانی یک دراجیں قطارے سہرا انت
آ بازاراں کہ روچءُ شپ دیوان کتگ
آ بازاراں روچ ہمے کہ برکت بیت
بےوانکی
چو پیریں مردءَ
مہلہ چنڈءَ گیپت سرا پہ وابءَ دنت
شپ کبرستانے بیت
وہدء شپےءَ ہچ نزانئے
چونیں جنءُدیہہءُبلاہاں
آگاہاں
میلانکاں سرا تئی
دیراں پد تیرانی برمشے کئیت
آستو آستو گپے بیت
دور یک زہگےءِ گریوگ اوں بنا بیت
زالے انچو گپءَ بیت
۔”وپسئے چُکّاں
جاتو گ کایاں“۔
ہاموشیءِ کشتءُ کشار ءِ موسم ہچ ہلگ اوں نزانت
کبر کشگ بیت
کبر رنئگ بیت
شہرءَ اتکاں
گنداں ہچی پہ من نیست
گیر اتک نزیکیں مردے
شہرءَ نشتگ
شہرءَ پہ زہیرئِے بوتگ
گپ ئِے ہمیش ات
یار اے شہر ءِسیادی یے انچیں گوں من
تو وت گندئے
یکروچے کئیت
(کندِت گشت ئِے)
تو اوں انچو بئے
شہرءَ نندئے
انگت شہرءَ پہ زہیر ترا کنت
راستین یے کت
اتکاں
گنداں ہچی پہ من نیست
