آ وہدی کہ ما ملکءَ اتیں، گپ ہمیش اَت کہ درملکءَ بلوچاں درہیں تیاری کرتگ اَنتءُ اگاں ملکءِ تہا بلوچءَ وتی جیڑہ چِست کت تہ دُنیا کہ چہ پاکستانءَ چوناہیءَ بیزار اِنت، زوت بلوچءَ یک راجے مَنّیتءُ بلوچستانءَ، اے راجءِ وطن۔ ہالانکہ چہ ملکءَ ہم، وہدے درملکاں نشتگیں بلوچانی چِستءُ ایر کہ چارِت اَنت، تہ چُشیں ہچ چیزے گِندَگ نہ بوت کہ بلوچ واکی سفارتی محاذےءِ سرا بلوچستانءِ آزادی یا بلوچ راجءِ وشہالیءِ کیسءَ دیما برَگا اِنت۔ تہ آخری پسّہ اِش اَت کہ، اے چیریں گپ اَنتءُ ظاہرءَ گِندَگ نہ بنت۔
درملکءَ کہ آتکیں، تہ عام دیواناں گپ اِش اَت کہ مُلک سَک جنگ کنگا اِنت، ملکءِ جَنگ، وطنءَ آزاد کنت۔
ملکءَ نشتگیں عام مردم نزانت دَرمُلکءَ نشتگیں گَلءُ سروک چے کنگا اَنت، ءُ درملکءَ نشتگیں عام مردم نزانت کہ ملکءَ چے بُوّگا اِنت۔ ملکءِ بابتءَ یک چیزے ہَرکَس زانت، مردم کُشگ بُوّگءَ، لوگ ماندارَگ بُوّگءَ، میتگانی میتگ دَر پہ دَر کنگ بُوّگءَ۔
ملکءَ نشتگیں مردم، گوں مَرگءَ دیم پہ دیم اِںت۔ آجوئی دوستانی نیامءَ بازیں کَسان کَسانیں جیڑہ، کہ یک وہدے مزنیں گپ بوتگ اَنت، کَم کَمءَ چیرتَرّان بوتگ اَنتءُ ہم مَرگیءَ مزنیں حدےءَ مردم نزّیک کتگ اَنت۔ بلے درمُلکءَ مرگ نیست اِنت، دُژمنءِ تُرس نیست اِںت، پمیشا یکے دومیءِ فونءِ چِست نہ کنگ، یکے دومیءَ را فیصلہاں پیسر ہال دئیگءُ نہ دئیگءِ رنگیں کَسانیں گپ ہم مزنیں جیڑہ اَںت۔
گوستگیں ماہءَ یک برے مئے دل ہما وہدا وَش بوت کہ اخباراں ہالے آتک، کہ درملکاں نشتگیں درہیں آجوئی دوستیں گلءُ گلانی سروک، ہَژدَہ نوَمبر دوہزارہَبدہءَ سویٹزرلینڈءَ گِندءُ نند کننتءُ ہواریءَ کار کنگءِ سرا گپءُ تران کننت۔
اے ہالءَ یکبرے پدا ہما واب تازہ کت اَنت کہ دوہزارءِ بنداتی زمانگاں سنگل پارٹیءِ وابءَ پیدا کتگ اِتنت۔
بلے، مہران مَری کہ سویٹزرلینڈءِ زیورخ ائیرپورٹءَ دارَگ بوت، تہ ہمے یکیں مردمءِ یکیں دارگءَ درہیں واب پروشت اَنت۔ دیوان گار بوت، براہندگ بگٹیءِ پناہگیریءِ دَزبَندی نہ مَنّگ بوت ءُ ہمکاریءِ درہیں کار بے گپءُ رپےءَ گار بوت اَنت۔
منا یکین اِنت کہ درہیں بلوچانی نِیّت گوں اے دیوانءَ ساپ بوتہ، بلے نیت تئی وتی تہا اِنت۔ کارانی ترتیب دئیگ دگہ چیزے۔ اگاں بلوچاں واکی ہمکاریءُ اتحادے کنگی بوتیں، تہ الّمءَ یک دَرےءِ بَند بُوّگءِ ہمراہیءَ دومی دَر پچ بوتگ اتنت۔
بلے بلوچ چوں کہ درملکءَ ڈپلومیسیءِ جند کنگا نہ اِنت، پمیشا اتحادءِ نعرہءِ سَرا گُزارہ کنگ لوٹگا اِنت۔ ہالانکہ اگاں اے درہیں گَل جدا جُدا ہم کارءَ بوتین اَنت، ڈپلومیسی کنگا بوتین اَنت، بازیں کارے وت گیش اِتگ اَت۔
وہدے ہَژدہ نَوَمبرءِ میٹنگ گار بوت ءُ اشیءِ دو بَر بُوّگءُ نہ بوگءِ ہچ ہالءُ گواہ نہ بوت، تہ منی اے تُرس مُہکم تِر بوت کہ اسلءَ بلوچءَ را، درملکءَ نشتگیں بلوچءَ را، دنیگہ ہچ چُشیں پلانءُ کارے دستءَ نیست کہ مردم بگشیت جہدءِ ڈپلومیسیءِ بارءَ چہ ملکءِ کوپگاں نیم کنتءُ وتی ذمہءَ پورا کنت۔
Taj Baloch is a poet and linguist. He published the first anthology of his poetry in 2016 in both Roman and Arabic scripts. Baloch is the Coordinator of Human Rights Council of Balochistan.
He can be reached at @TajBloch
