پہ ہداءَ بچار
اِنشپی سوچکی مان مَدار
سوچکی، گواتءِ زیمیں پُراں مَست کنت
گوات پُلانی رازانی ہالاں زِرءِ موجاں پیوَست کنت
واب راہءَ شموشنت وتی دیدگانی
ہاک پُلانی سرچوڑاں سرچِنت، سائیتءُ مُزواک کنت۔
پال بنت دیدگانی درہیں واب۔
انشپی بل نیادانی وشبو، زریت
تئی سَمارءِ ہمک ریزگءِ گرمیءَ
منیءُ تئی سرجمیں زندگی آپ بوان کنت
زندگی بس ہمے کترہءَ
سرجمیں کائناتءِ رگءُ ریشگاں زنزریت
دل نہ مرّینگءَ اِنت، بیا، پِر مہ گوازین ودارءِ دماناں
بلے
مُردہ شامی وَ ہر روچ بیت
بس اے یکیں شپءَ، انشپی، پہ منا
سوچکی مان مَدار
Taj Baloch is a poet and linguist. He published the first anthology of his poetry in 2016 in both Roman and Arabic scripts. Baloch is the Coordinator of Human Rights Council of Balochistan.
He can be reached at @TajBloch
