من نور خانئے مِرَگا 2 روچا وَرگ نئوارت۔ بلکیں ہمے واستا کہ ائوّلی رندا یَک مردمے من زندگا دیستگات، پدا آییئے سئوت گوش داشتگاَتنت، و پدا ہالا گِپت کہ مُرتگ۔ پدا ہال آتک کہ عارفا کُشتگ۔ رندا ہالا گِپت کہ عارِفا نکُشتگ، وَت مُرتگ۔ من دنیگه نزانا کہ نورخان چیا مُرت؟ منی ائوّلی اِشک، نورخان، اَنچو وَتسرا وت مُرت۔ منی دلا وَرگ نکَشِّت۔
منی گوما ہر وہدا انچو بیت۔
برے برے ہئیالَ کناں کہ آ وہدا سئوشل میڈیا نبوتگ، اُستاد عارِفا مردُمانی گپّ چنـ اِگنئور کُتگانت۔ زانتگ ای، ہرکَسا ہَرچی گُشتگ، ہِچّ ای نگُشتگ۔ مردم گوشنت. ہَرچی گوشنت، مردم پِکر مکنت۔
تئو اوں گوَشئے اے واٹسائیپ و مُبائلئے زمانگا من ترا کاگدے لِکّگا آں۔ من چے بگوشاں، اینچو سال بِیت گوں تئو ہال نَبوتگ، مردُم گوَشئیگا لَجُّو اِنت کمّو۔
دگه، تئو جوڑ بوتگ ائے؟ مردم جوڑ اَنت؟
مئے کِرا ہَما اِنت کہ پیسرا بوتگ۔ اے سئوشل میڈیایا مردم گنوک کُتگاَنت۔ لہتین مردماں وَه واٹسائیپئے تها چُکّ و بَر کتگ. گرمئے ٹیمبا درَ کایَنت، کاہ ماہے چِنَنت و وَرنت و پدا پُترنت گروپّانی تہا۔ نام اِش زاہِر نهاِنت۔ ٹئیلپون نمبرانی شِکلا زندگی کنَگا اَنت۔
تئو نزانئے مردمے یا نَمبرے گوں تئو گپّا اِنت۔
پدا سسٹُم ہَما پیسریگ اِنت۔ سُهباں، بامگواھاں، یکّے پُلّے راہ دنت کہ “تئی سُہب وش بات”۔ بزاں چہ اے مئیسجئے آیگا پِیسر تئی سُہبا باز خون خرابا بئیگئے اِمکان بوتگ۔ دگہ کار اگں نیست گُڑا اَنچو وَتسرا پوتّاری بکن۔
پدا کُجام پوتّاری۔ یَک برے اگاں کَسیا زانت تئو پِلاں مردمئے سنگت ائے یا ترا گوں آ مردما یَک زمانگے سلام دْوا بوتگ، گُڑا آ پِلان مردم ہَرچ شَرّی یا بَدی یے کنت، درُست تئی کاتَہا مان اَنت۔ پِلانیا شَرّیں کارے کُت. تئی سنگتے۔ پلانی شومّیا جت، کار ای ہراب کُتنت. تئی سنگتے!
تئی دل گوشیت پِیسرا ہمشیا بِجَن، پدا برئو پلانیئے گُٹّا بِگر۔
پدا ما وَت اتکگیں وَہمی مردم۔ مئے دیما کَسے ساپیں دروگے ببندیت، منی جِند وَہ کَسم اِنت ہِچ گوشت نکنت، سِیدا مَنِّیت ای۔
یک سُہبے ٹوِییٹرا پَچ کناں چاراں مئے مَندی بُشرا الرِندا پوٹوے شیئر کُتگ۔ وَت اِنت اوشتاتگ، کَشا یک مردُمےئے جاگہ ہالیگ اِنت، لِکِتگ: ”ما واجہ جام صاحبئے مِنّتوار ایں“۔
جام صاحبئے جِند گون نهاِنت پوٹوئے تہا۔ اے روچی دوتُّکا اَت کُدرتاں و من چو شَرّ شَرّا مئیم کنگا نهاِتاں۔ وَس کناں پوٹوا چاراں که جام صاحب کُج اِنت؟ اوشتاتگ یا نِشتگ، دست ای دیما اَنت یا پُشتا؟ جام صاحب پِٹ بئیگئے وڑا نهاَت۔
دگه روچے اَنچو، حاصل بزنجوا آس روک کُتگ۔ پاکستانئے سِنِٹئے الکشن بنت. اِجنسی وتی آورتگیں چیئرمین صادق سنجرانیئے ہلاپا عدم اعتمادئے ووٹئے وَہدا 14 خُفیہ ووٹ سنجرانیا دئیاێنَنت۔ اے انچو بِیت کہ چیئرمینئے کُرسی حاصل صاحبئے دپئے کِرا کئیت و پَدا پِرَ چَکرّیت۔
ووٹ پَدا درها چِیریں، دُزیں ووٹ۔ اپوزیشن درها ہئیران بیت کہ اے نَمک حرام کئے بوتگاَنت که سِکرِٹ بئیلِٹئے تہا چِیروکانی وتی ووٹ اِش صادق سنجرانیا داتگ؟
سنگتے گوشیت اے چاردَہیں زرداریئے مردم بوتگاَنت۔ پئوجا شَپوی شَپ مَلک ریاض راہ داتہ جیلا زرداریئے مِلّگا. اِشاں ڈیل کُتگ کہ تئی کیساں ہلاس کنیں، تو مارا مردم بِدئے۔ زرداریا گوشتہ کہ مزنیں ووٹ، مِسالئے ہَبرا شِیری رحمان وگئیره، اِشانی ووٹ دست جَنَگ نَبنت، بله شمارا کِساس 14 ووٹ دئیائینت کناں۔ زرداریا زانتہ منی گیٹی کُجا اَنت، پیپلز پارٹیئے جِند چو خاس مالوم نبوتگ۔
ووٹئے روچا ہَمے شومّیں چاردَہیناں سالونک لوگا گوّزگا نئیشت۔
ائوّلی رند بوتگ کہ پاکستانئے سِنِٹئے کُرسیئے واستا پاکستانئے اِہم تریں ادارہ، آئی-ایس-آئیا بلوچیئے جاگہا دِگہ بلوچے سَپورٹ کُتگ۔ اَجیبیں گپے نہاِنت؟
ووٹ کہ ہلاس بیت، پاکستانی کئیمرامئینے حاصل صاحبا په کُنّت جُست کنت کہ چون واجہ، اے وَه چُش بوت؟ جوابا حاصل صاحب باز ہِمَتئے سرا آئی-ایس-آییئے چیف جنرل فیضئے ناما گیپت۔ مزنیں سیاسی زانتکار گوشنت کہ اے حاصل صاحبئے سیاسی کئیریئرئے بامَرد تریں کار اِنت کہ کُتگ ای۔
ٹوییٹر و سئوشل میڈیا یا دراہیں پاکستانی حاصل صاحبئے سرا پِر رِچنت۔ زیکیں آیی-ایس-آییئے اِجنٹ مرچیگیں مَستریں گدّار جوڑ بیت. جاگہے کَسے گوشیت آرٹیکل 6 ئے تِہَتا مُکدّمہے بِکن اِت (ما چو نزاناں آرٹیکل 6 چیئیگ اِنت بله تکریبَن ہَمے گدّاریئے بیت) دگه جاگہے شیخ رشید پرِس کانپرنسا حاصل صاحبا ائوکات پیش داریت۔
پاکستانی لِبرلانی واستا حاصل صاحب یک ہیروے جوڑ بیت، لہتیں واجہئے، بلوچستانئے سیاسی تربیَتا واہ واہ کنت و لہتیں کماش غوث بخشئے سیاستا یات کنت۔ یک گپے کہ دراہیں پاکستانی ہَر وَہدا اِتّپاک بوتگاَنت، آ اِش بوتگ کہ حاصل صاحب آخری بلوچ سیاستدانے کہ پورهیا پاکستانیے۔
و نوں بِیبلاہے وتی اُمرئے آخری وہدا رستگ۔
حاصل صاحبئے بہادُری وتی جاگہا، بله اے رندی بلوچستانئے سیاسی ہلکه ہم واجہا اینچو لِپٹ نکننت۔
بلوچانی کِرا وَتن دوستی و گدّاری سیاست اَسلا چہ پاکستانا اَتکگ۔ پرچہ کہ چُشیں یَک بلوچے تئو نگِندئے کہ آییا بلوچستان دوست نبیت۔
ہرکَسا وتی مُلک، وتن، جاگہ دوستَ بیت۔
ہَر بلوچے، تُری ہَرکُجا، ہَر وڑا ببیت، بلوچستانا دوستَ دارِیت۔
من وتی پورهیں اُمرا چه 6 ماہا گیش مُلک ندیستگ، بله منی و مُلکئے مردُمے ئے تہا پَرک تہنا همینچک اِنت کہ آ موٹرسئیکلئے تئوارا چه دُورا اِشکنت و منی گُوش شَہرئے کوکّاراں ڈامپ کُتگاَنت۔
مَنی گوما منی زمینئے، منی زُبانئے، منی مُلکئے سنگت، ناکوزتک، بَلّک و آمینئے سیادی ہَمے شَشیں ماہانی یادداشت اَنت کہ منا گون اَنت۔ اے کَم بَنت بله گیشیئے ہِچ وڑیں پئیم گِندگ بئیگا نهاِت۔
منا ہَمے شَشیں ماہانی یادداشت داں زِندگاں وتی گوما دارگی اَنت۔
نوں تئو اَندازه بِجن اے شَشیں جِتا جِتائیں ماہ، کہ اِشانی تہا دو منا ہوش نکنت، منی واستا چِینچو اِہم اَنت۔ بلکیں پمشکا ہمے کہ من مُلکئے ناما اِشکناں، منی گُوش مِکّ بَنت، مُلکی گپے کَسے کَنت منی روه پَچ بیت و بلوچاں کَسے بَد گوشیت منا چه زلورتا گیش تئوریت۔
پدا ہمے تئورَگئے کار ہراب اِنت۔ کئوّاس گوشنت زلوری نهاِنت کہ مردما چیز چه زہرا بتئورنت، مردُما کہ چیزّے دوست بیت، گیشتر تئوریت ای۔ منی گوما پدا اَسلیا انچو بیت۔ منا چیزّے تئوریت، چٹ خاموش باں۔ ہبر نکناں۔ دل وَرگ اوں نکشّیت۔ سُہب داں شپ نور خانا گوش داراں۔
دگه؟ شُمئے نیمگئے ہال؟
مئے کِرا بس ہمِش اِنت۔ انّوں چِیزے روچا پیش مئے شہرئے کِرّا مارکہما یَک 23 سالی بچکے آنلائن گئیم لئیبا بیت و وتی دیمئے لئیبیا ہال دَنت کہ آییا وتی مات، پِت، گوہار و آجزیں بَلّک اَنوں، سَہتے پِیسر دستِ وت کُشتگاَنت۔ بچک باور نکنت۔ مرد رئوت وِبکئیما لاشان ای پیش داریت ۔
گوشنت کہ اے وہدی پولیس کئیت لوگا، بَچک دراہیں روچا لوگا بیت، گئیم لئیبا بیت۔ پولیس دروازگا ٹُکیت، وت ای پَچ کنت، رئوت کیبورڈا لِکیت “پولیس اتکگ ، منا رئوگی اِنت، وشّ اِنت۔”
منا سنگتے ہست چُشیں دراہیں ہالاں سہی اِنت۔
آ گوشیت اے بنگلادیشی خاندانے بوتگ۔ پِیسرا من اینچو ہئیال نکُت، پَدا چاریت بنگلادیشی؟
اڑئے بَلّکا مردم کُشیت؟
——————-
مُرید
