ہانی سَک ملور اِنت
ہانی سک گمیگ اِنت
کہ
ارواہءِ تہا چیریں واہشاں
سرپد نہ بیت کَسے
اَرس ہما کہ زردءِ زِرءَ چول جننت
بلے دیدوکاں سر نہ بنت
درد ہما کہ سوچَنت باتنءَ
نہ ماریت اِش کَسے
ہانی گُشیت
تو شیہہءِ کِسّہاں چیا کنئے
شیہہءَ مزنیں عاشقے پرچہ گُشئے
من چیزے نیاں بَکشایَگی
دروگیں گوَشتنءُ قولانی پدءَ
نَدر پرچہ بیتگاں
عاشق بہ بیت ہما
چو کہ مَستیں توکلی
دروگیں دودءُ گوَشتناں پروش بِدَنت
جہانے نَدر بکنت پہ سموءِ وشیں کَندگاں
ویل بہ بیت ماں کوہءُ جَلاں
اے جارءَ بجنت
عشق ارواہءِ پہکیں سِکین
عشق ہرچیزءَ چہ بُرزتِر اِنت
ہانی گُشیت شیہہءِ کسّہاں مکن
ارواہءِ لوٹ منی
بہ بیت عاشقے چو کہ مستیں توکلی
