سنگتانی کمرهءِ بِلکُل کَشءَ مزنێں دَگّے، یکّۆئی گیرّ ءُ گارّ اِنت. شپءِ کُجام ھم ٹێمبےءَ ھارنے پادِش کُت کنت، گاڑیگی ٹئیرےءِ ترَکّگے دِلتْرکّ‌اِش کت کنت، سائِرنی تئوارے سنگتانی بی پیءَ جَهل ءُ بُرز کُت کنت.
اے شھرءَ اِشاں دگه همزُبان نێست، بَس همے چارێں سنگت اَنت. چه وتی مێتگاں زَبرِش داتگ ءُ وانَگا اَتکگ‌اَنت. هرکَس وتی کُٹمءِ ائولی مردم اِنت که وتی مَنّءَ وانَگا اِنت. کَسانیءَ پت ءُ ناکۆانی لَٹّاں کُشتگ‌اَنت که بْوان‌اِت. اے واستا نه که پت ءُ ناکۆاں گۆں وانَگا مِهرے هست‌اَت، وت وانَگِش نزانت. بس لھتێں مردمِش دیست که کاٹن ءُ شاٹَن اَنت، نئوکریءَ اَنت، دلِش مان بوت که مئے چُک هم انچێں ببنت. بلے الله زانت اے سنگت تاں رۆچء مرچیءَ نزاننت ما چے وانگا اێں، چێا وانگا اێں؟
برے برے جێڑِتش که اے وانَگ، که مارا کنفیوژنءَ اَبێد دگه ھچ دئیگا نه‌اِنت، چه اِشیءَ شرتر اَت مردمءَ مێتگءَ دھکانی کتێں، بانبندی ءُ دُکّانداری‌یے کتێں. مردمءِ ھالات وَ شرتر بوتگ‌اَتنت. اے هئیالِش ھم اَتک که زندگی هرچی ببیت، گُڈسرا ھمے وَرگ ءُ ریّگءَ اَبێد دگه هِچّے نه‌اِنت، گڑا هُشکءَ چێا مردم وتا چۆ بزّگ بکنت؟ پدا مردم تهنا اے واستا وانَگا ببیت که لۆگءِ مردمانی دل وَشّ بیت؟ وتی دلءِ بِلّ تُری ماس بند اِنت؟
کِسّه
من ازمکارے آں؛ برے نبشته کناں، برے سئوت جناں. من نزانته من ازمکارے آں. منا دگراں ھال داته که تئو اِزمکارے ئے. بلے اے انچێں ھبر اَنت. هالانکه من وَ مردمی جندے نئیاں. تیوگێں رۆچءَ بنند ءُ چرس بِکَش، شپءَ شراب بْور ءُ مھلوکءَ زا دئے.
زا من مدام دلءِ تها دئیاں که چۆ منا تُرسیت، یکّے منی جندءَ گْوازێنیت. بنداتءَ منا نتُرسِتگ، بلے یک رندے نشهءِ تها من جنکے مئیسج کُت که تئو منا دۆست بئے. ھالانکه دۆستی نادۆستیءِ وَ سوال پێدا نبیت که من جنکءِ جند ندیستگ‌اَت، بس پئیسبُک آئی ڈی دیستگ‌اَت. سُھرێں گلابی پُلّے آئیءِ ڈسپلےءَ جنۆک اَت.
نکنئے بزاں زالءَ مردے ھست، ءُ منی مئیسج مردءَ دیست. مرد نوں یکّۆئی منی سرا بوت که تانکه ترا نکُشاں، یلهی نێست. من په ھزار جنجال، په کُچک‌رُزوائی وتارا چرے گَزاءَ رکّێنت، ءُ بَس تئوبه کُت که نوں نه شراب وراں، نه کَسے مئیسج کناں، بلے انسانءَ کنئے گۆں؟ چه انسانءَ کۆٹِک‌تِرێں سهدار اے سجّهێں کائناتءَ نێست. انوں من شَش بیڈی مُلکی چرس کشّته. نوں مردم پورا بال بال اِنت. مردم که موڈءَ اِنت، وتسرا وت پورا دانشور اِنت. تهنا من نئیاں، دگه هم هست. یکّے هاشم اِنت.
ھاشُمء باھۆٹ
ھاشم سیاسی چرسی‌یے. هاشمءِ دلءَ دنیاءِ هر مسله سیاسی مسلهے. ھاشُمءَ لَگّیت که ما زوت ملکءَ آجۆ کنێں، ءُ سرء آم نندێں، چرس کشّێں. یک مسترێں وابے اِش اِنت‌ئےِ که مُلک که آزاد بیت، تربتءَ شئوکێں جاگهے جۆڑ کنێں؛ زَردێں لئیٹ جنێں، وڑ وڑێں پُل کِشێں؛ سرۆزی ءُ تمبورگی بیت، زێمر بیت، ءُ ما ھمے ماھۆلءَ چَرسءِ زَردێں دوتّانی ندارهءَ کنێں.
بلۆچانی نامی‌ئێں نۆدربر سیاسی گَلےءِ باسک اِنت. نزاناں باسکے یا مسترێں سیٹےءِ سرا اِنت، بلے زاناں که سیاستدانے. چرسے که کَشّیت، سنگتانی کسهاں کاریت؛ پِلانی رازدارے نه‌اِنت، پلانیءَ چۆ کُته، پلانیءَ آ کُته، ءُ پدا سیاست شرو.
کسّه
اے درستێں سنگت یکّ وڑێن اَنت. اے واستا سنگت نه‌اَنت که ھئیالِش یکّ اَنت یا یکّێں لێکهءِ منّۆک اَنت. اِشانءَ چرسءَ یکجاگه کُته (شاباش اِنت بێچارَگءَ)، بلے اللهءِ گِرَگ.
هاشم یک رۆچے سیاسی دیوانےءَ رئوت. آ بزاں دُمبلءَ تُشُکّے چرس‌ئےِ لِچّۆک اِنت. سنگت که چَرسءَ گِندنت، ھاشمءَ مان بندنت که تئو گَلءِ رهبند پرۆشتگ‌اَنت. بلے ھاشم اِنت، اینگو آنگو کنت، وتی دامُنءَ ساپ کنت ءُ بھتامءَ مئے سرا مُشیت.
مارا وَ آئیءِ سنگتانی تُرسے نێست که ما آهانی سیاستءَ گۆن نه‌اێں، نه آهاں په ما کارے، نه مارا پراهاں، بلے درۆگءِ بندگءِ جند شَرّێں کارے نه‌اِنت. درۆگءَ تئو گۆں دومیءَ بندئے، وتا چۆن کنئے؟
یک شپے شرابءِ سرا موساءَ چِت ءُ دێما کت. موسّاءِ دماگ چه پێسرا ھراب اَتنت، تیوگێں زهرئےِ ھاشُمءِ سرا کَشّتنت. دنیا ءُ جهانءِ زائےِ داتنت. ءُ ھاشُم؟ تُکّ ءُ نُکّ. ھامۆش…
پدا، مزهءِ هبر اِش اِنت که ھاشُمءِ سیاسی سنگت هم چرسی اَنت، بلے یکدومیءِ دێما چێر اَنت. ھاشُم اِدا نه‌اَت ءُ گَلءِ چیرمین اَتک. وت ءُ موساءَ نِشت ءُ چرس کَشّت. موساءِ کِرّا چیرمینءَ نام گپتگ‌اَت که ھاشم شمئے کرّا بوتگ ءُ دُمبلءَ چرسے لِچّۆک‌ئےِ بوتگ…
چیرمین واٹءِ هم شئوکینے، بلے هرام اِنت باسک سهی ببنت. کَسے بزانت ھم، چیرمینءِ نێمگا لَنکُکءِ ٹال کنگ بزاں تئوبه نعوذ باالله…، بلے ھئیر. چیرمین ءُ ھاشُمءَ زیادهێں پَرکے نێست. چیرمینءِ بَس گُد ءُ چئوَٹ نۆکێن اَنت. دگه، سیاستءَ دوئێنانی دێم یکّێں پئیما سیاه اِنت. البت چرسی اَنت بلاهێں. سیاست ءُ چَرسءِ نیامءَ لۆنجان اَنت. اے پئیمیں لۆنجانیءِ سرا اکبر سائیکوءَ شئوکێں نامے داتگ‌اَنت: ”گُند“، چۆ که ھاشُم گُند.
اکبر سائیکو
اکبر سائیکو، تئو بگُش، سنگتانی کماش اِنت. ھرچ ءُ دَرچانی دێما اِنت. پت‌ئےِ مشکتءَ اِنت، زرّئےِ هست. پمێشکا سنگتانی جھد همێش اِنت که سائیکو زَهر برائێنَگ مبیت. سائیکو وانگا اِنت وَ اسلامیات، بلے وتی دلءَ شئوک اِنت‌ئےِ نفسیاتءِ. انگرێزی نزانگءِ سئوبءَ سرئےِ اسلامیاتءَ کپتگ. لۆگءِ مردم گَل اَنت که چُک دینی تالیم در برگا اِنت. انچۆ که ھاشُمءِ کِرّا ھر مسلهءِ ھَلّ سیاستءِ تها اِنت، سائیکوءِ کرّا درستێں مسلهانی ھَلّ نفسیاتءِ تها اِنت. ھر دومی ھبرءِ سرا سائیکالوجیءِ ڈکّیءَ کَشّیت.
چرسءَ ابێد سائیکوءِ مسترێں نزۆری‌یے سیکس اِنت. دنیاءِ جنکانی پۆٹۆئےِ مُبائلءَ اَنت. ھر شپ ھمێشان چاریت ءُ… بلے درۆگ چه ھاشُمءَ کمتر بندیت. شپءَ که شئیتانی‌یے کنت، پدا نام گیپت که دۆشی من پِلانیءِ سرا…
سائیکو ءُ ھاشم دیواناں جِنّ ءُ گَنداکۆ اَنت. یک رۆچے سائیکوءَ ھاشم گِپت که: ”تئی ھمے بےپائدهێں چرسی سیاستءَ مھلوکءِ ماس بند کته. گْوارکو، وت تو اِدا نِشتگ ءُ چرس کَشّئے ءُ مھلوکءَ گُشئے برئواِت، جنگ کن‌اِت؟ شمئے ھمے گنجێں چرسی لِکچراں اے بێچارگێں گْونڈۆ نه لۆگی اَنت، نه کئومی. شما تیوگێں کئومءَ وَ گُند جۆڑ مکن‌اِت، نه.“
ھاشُمءَ چرس بلاهێں دمے جت، چه پۆنزءَ دوت دئیانءَ گُشتے که: ”اے دْرست بےمُلکی اِنت، جان! گلامی اِنت. گلامێں زھن چِد ءُ دێمتر نگِندیت. ترا یک برے وتی جند ڈیکالونائیز کنگی اِنت. اگں نه، تئو مدام انچۆ مایوس مایوس بئے.“
”اِنّه، گْوارکو، تئو منا بگو. تئی ماس چێا بند اِنت، گڑا؟ تئو وَ ڈیکالونائیز کُته وتی زھن، نه؟ تئی لُنٹ چێا مُدام لۆنجان اَنت؟ چرسءَ سێر نبئے، چێا؟“
موسا اِشانی ھالءَ سهی اِنت. زانت‌ئےِ اے کوکّار نوں نبُرّیت. پاد اَتک که رئواں، سِگرێٹے گِراں. چمّ‌ئےِ که چِست کُتنت، ته دوتّاں پنکاءِ پَرّگ سیاه سیاه کُتگ‌اَنت. جێڑِت‌ئےِ که پنکا پورا مئے باندات اِنت که چرسی دوتّاں سیاه تَرّێنتگ، ءُ اۆشتاتگ. چمپل‌ئےِ پادا کُتنت، دروازگ‌ئےِ پَچ کُت. ڈنّءِ سارتێں گْوات‌ءَ دلءَ پورا گَرکے جت. همدا دروازگءِ دپا اۆشتات. اِبنء ھسینه دروازگءِ دپا نِشتگ، دست‌ئےِ سرا اَنت ءُ گرێوگا اِنت.
ھسنء ھسینه
نام‌ئےِ ھسن اِنت، بلے پئیسبُکءَ وتی نامءِ دێما وتی ماتءِ نام‌ئےِ نبشته کُته. پمێشکا نوں سنگتانی کِرّا مات‌ئےِ چه جندءَ مشھورتِر اِنت: ھسینه.
اَرس‌ئےِ ھُلُک ھلُکءَ رِچگا اَنت. موساءَ که دیست، ھئیران بوت که اِشیءَ وَ بِه نگرێته. مرچی بارێں چےئےِ بوته؟ سیاه ءُ اسپێتێں چادرئےِ مان پۆشِت، ءُ جُست‌ئےِ کُت: ”ھاں ڈے، ھسینهءِ بَچّ! چے بوته ترا؟“
ھسنءِ ھیسکارگانی تئوار بُرزتِر بوت. موساءَ سنگت دلبڈّی دئیگءِ جھد کُت که کمّے آرام ببیت ءُ ھبرے بکنت، بلے هسن اے ھبراں کِمار کنگا نه‌اَت.
”بس، گُڑا تئو بنِند ھمدا بِگْرے. من رئواں ڈنّا سگرێٹے گِراں.“ موسا که راه گِپت، پُشتا ھسنءِ تئوار بُرزتر بوت: ”اڑے، منی اِدا دێم سیاه اِنت، ترا وتی سِگرێٹءِ گَم اِنت؟“ اَرس ءُ لِمپ اَت.
”تئی دێما وَ من اِسپێت کُت نکناں. ھبر تئو نکنئے. من چے زاناں ترا چے بوته. تئو بارێں گپ کن، کمّو.“
”گڑا برئێں، من کایاں گۆں کبینءَ،“ هسنءَ وتی ارس ءُ لمپ آستونکءَ پَهک کُتنت. دوئێں راه گپتنت.
شپ سرد اِنت، تهار اِنت، بلے شھر آگه اِنت. گاڑیانی لئیٹ سُر ءُ پُرءَ اَنت. گیرّ گیرّ ءُ پێپ پێپءِ تئوارانی تها ھسنیهءِ بچّ بگرێت ھم، کَس سهی نبیت. انچۆ که من پێسرا گُشت، سنگت اے شھرءِ مردم نه‌اَنت، اِدا وتی منّءَ وانگا اتکگ‌اَنت. وانَگ ھُشکێں بهانهے، اسلا اے درست چه وتی لۆگاں باگی اَنت. لۆگ اِشانی واستا پورا جێلے. نه سگرێٹے کشّگ بیت، نه چرس ءُ شرابے. پمێشکا دێمِش شھرءَ داته که کمّے آزاد بئێں، بلے آجۆئی کُج اِنت؟ ھر جاگه برئوئے، زندگیءِ تئوک گْورا لۆپ اِنت. اِشانی واستا زندگی وت وتی تها بیمّاری‌یے ءُ اِشانءَ ھمے، زندگیءِ بیمّاریءَ گپتگ گۆں. نوں کجا تَچئے؟ تنینگه چُشێں ویکسین ھم در نئیاتکه که مردمءَ چرے ھئوپءَ رکّێنت بکنت. بلے ھئو، ھمێش اِنت نوں…
چه کِبین ءَ که سِگرێٹِش زُرت ءُ راه گپتنت، موساءَ اِبنء ھسینه جُست کُت: ”بارێں تئی ھما سامان چۆں بوت؟“
”سامان من پارِگ کُت.“
”اڑے… چێا؟ شما وَ ساه بھر کُتگ.“
”ھئو، بلے من نوں اسلا دَم بُرته، چه مردماں، چه زندگیءَ، چه ماھگُلءَ.“
”اوھّوو… تئو چُشێں دلپرۆشێں ھبر مکن. ما وَ ترا چارِتگ ءُ زندگ بوتگێں. تئو که دَم بُرته، گڑا مئے چے ھال بیت؟“
موساءَ چه سگرێٹءِ ڈبّیءَ دو ٹال کَشّت، یکّے ھسنءَ دات‌ئےِ، یکّے وت‌ئےِ رۆک کُت. ھسنءَ سگرێٹ دست گپت ءُ گُشگا لَگّت: ”ھئو، چۆناها ھمے وڑ اِنت. من اۆں شمارا چارِتگ ءُ زندگی کُته، بلے نوں نبوّگا اِنت. ششێں نێمگاں تهاریءَ ابێد دگه ھچ دیست کنگا نئیاں، ءُ منا مرچی وتی سرا بزّگ بوّگا اَت. من وتی بزّگیءِ سرا گرێوگا اَتاں.“
”نه ڈے! ھئیر بیت. تئو چۆ دلءَ دئور مدئے.“
”یکّے وَ شمئے ھمے درۆگێں تسلّاهاں مردم کُشت ءُ اێر کُت. اے ھئیر کدی بیت؟ چد ءُ دێم وَ مردم مِریت!“
”گڑا ھمے وشّێں ھبرے نه‌اِنت که مَرگے ھست، ءُ پدا درستێں کسه ھلاس بیت؟“
ھسنءَ اے ھبرءِ سرا ھچ نگُشت ءُ زۆر زۆرءَ سگرێٹءَ دم جناں بوت. دروازگءِ دپا که واپس رستنت، ھسنءَ موسا داشت، ءُ پدا تاں دێراں سردیءِ سرا نِشتنت ءُ ھسینهءِ بچّءَ وتی دلءِ تیوگێں زنگ رێتکنت. آئیءَ گرێت ءُ موسائےِ اۆں جزباتی کت گۆں. ءُ پدا که وپسگا شُتنت، ته دوئێں دانشورانی گرّ گرّاں تیوگێں کۆٹی سرا زُرتگ‌اَت. یک نێمگے ھالی‌ئێں شرابی بۆتل کپتگ‌اَتنت، دومی نێمگا دانشور… موساءَ که بۆتل چارتنت، دانشورانی تْرانگءَ کپت ءُ دانشورئےِ که دیستنت، ھالی‌ئێں بۆتلانی…
موسا دێری یک رندے، نِگْوردێمءِ کَسانێں مێتگےءَ گۆں ماسٹر نامێں مردےءَ دُچار کپتگ‌اَت. ماسٹرءَ گُشتگ‌اَت: ”تاس هما ٹِلینگیت که آپ‌ئےِ مان مبیت.“ ھئو ڈے گنۆکێں ماسٹر! موساءَ نرم نرمءَ گُشت.
ھئیر، اے دوئێں هم وتی چِلّی‌ئێں نپادانی سرا تچک بوتنت. موساءَ نزانت اے شپءَ ھسینهءِ بچ واب کپت یا نه، بلے وت تاں دێرا آگه اَت ءُ جێڑگا اَت که اے سنگتءِ جێڑه بارێں سیاسی‌یے، سماجی‌یے، نفسیاتی‌یے یا دگه کِسم‌ئیگے؟
اے شپءَ هسنءَ ھمینچو ھبر کُتگ‌اَت که اگں موسا سلامتێں نبشته‌کارے بوتیں، تیوگێں کتابے نبشته‌ئےِ کتگ‌اَت، ”بلے ھئو، مئے مال ھمے تِرّ ءُ شاپ.“ اے شپءَ موساءَ گُمان هم بوت که ھسینهءِ بچّ مئے ھمے گنجێں تِرّ ءُ شاپاں پرے ھالءَ رسێنته.
کۆٹی نمبر 360
بارێں اے کۆٹی اِشاں گۆن اَت یا اے، کۆٹیءَ گۆن اَتنت. دیوالاں وڑ وڑێں فلمی ڈائیلاگ، شئیری ٹُکّر ءُ جتا جتائێں مردمانی اَکس اَتنت، چَتّءَ مۆکۆئی تند… راجی شھیدانی اَکس، مِیّا خلیفهءِ اَکس… نوں بَنّامیءَ اگں مردمے بُگشیت که پِلان نمیرانءِ کَشا پلان پورن اِسٹارءِ اکس لِچّۆک اِنت، وَ ھاشُمءِ وڑێں چرسی کامریڈےءِ چمپل مردمءَ ژند کننت که تئو راجی بامردانی کمشرپی کُته، بلے اے ھکیکتے. اِدا بامرد ءُ پورن اسٹارانی اکس یکێں دیوالءَ اَتنت ءُ ھمے اے کسانُکێں کۆٹیءِ گَڑ ءُ منجێں راستی اِنت.
اسلا اے کۆٹی مئیاری نه‌اِنت که اِشیءِ جھمنند ھمے دیوالانی وڑا مِکس اَنت. ھرکسءَ وتی تبیئتءِ ھسابێں اکس جته، شئیر نبشته کُته، شِگان نبشته کُته، آشکی گپ وَ بےھساب… یکّےءَ سیکس وشّ بوت، یکّےءَ لبزانک، یکّےءَ آشۆب… من جێڑگا آں که چرسءَ ابێد دگه کجام چیزّ اِنت که اِش‌ئےِ یکجاه کُتگ‌اَنت؟ باز براں وَ جُست بےپسّه بنت، بلے برے برے جێڑاں که دگه ھاسێں بندیکے، که اے مردم‌ئےِ هۆر داشتگ‌اَنت، اِشانی نامدار بوّگءِ واهگ اِنت. دْرست وڑے نه وڑےءَ اَٹینشن لۆٹگا اَنت… ھکیکتءَ نه سیاسی مردم اَنت، نه راجدۆست، ءُ نه گۆں وانگا ھُبّے ھست‌اِش، نئے که وتی بزّگی ءُ گلامی ءُ بےوسیءِ سُدّءَ اَنت… بس ھرکس وتی کُنجءِ تها وتی دلءَ گل اِنت که من وانگا آں، نبشته کنگا آں، سیاستءَ آں، فلسفه، اِزم بارێں چے چے… بلے دْرست ھُشکێں گپّ اَنت، وتی رد دئیگءِ بهانه اَنت.
کِسّه
آ رۆچی که آئیءِ چم سُھر سُھر اَتنت، دلءِ دریکگ‌ئےِ گێش ترّان اَتنت، ءُ ھر نێمگا که چارت‌ئےِ، سمائےِ کُت که سجّهێں مردم منی نێمگا پێداک اَنت. تُرسے چێرئےِ کَپت. دُزّءِ دل جنت…
دلءَ جێڑِت‌ئےِ که منی دل پرچا جنگا اِنت. چم‌ئےِ چِست کُتنت، دگّءِ سرا وپتگێں کُچک‌ئےِ چارت. بارێں چۆنێں ھئیالےءَ کپت، بلے مارت‌ئےِ که اے کُچکے نه‌اِنت، بگندئے پیشّی‌یے، گُرکے، بشۆشگے… کچک وَ اے پئیم نبیت. جُھدئےِ کُت که نزّیکءَ برئواں، بچاران بارێں چِه جناورے. نزّیکءَ که سر بوت، ته گۆنی‌یے، چه کچرا ءُ لَنشءَ پُرّ اِنت. نوں وتی چمّانی سرا شک‌ئےِ بوّگا اَت. دلءِ دْریکگ‌ئےِ گێش ترّاں بوتنت. نوں تهنا وتی سرا شک‌ئےِ بوّگا نه‌اَت، وتی تیوگێں کَش ءُ گْورءِ سرا شکّیگ اَت. جێڑگا اَت که بگندئے تیوگێں اُمرءَ منی چمّ انچۆ رَد کپتگ‌اَنت.
کَشءَ نِشتگێں ھیروینی‌ئےِ چارت که ھمے گۆنیءِ لنشانی تها بارێں چے پَٹّگا اَت، بلے چه ھیروینیءَ اۆں بیم‌ئےِ آیگا اَت. آئیءِ دلءَ جت که بگندئے جاسوسے. بوت کنت منی گِرگا اَتکگ. دْرِکّ‌ئےِ بَست دێم په کۆٹیءَ. راهءَ بازێں انچێں چیزّے دیست‌ئےِ که پێسرا ھئیال‌ئےِ نکُتگ‌اَتنت. ائولی رندا دیست‌ئےِ که ھمے دمکءَ که کۆٹی اِنت، اِدا کسانێں کلینِکے ھم ھست که آئیءِ دێما بیمّارانی کتارے. دْرست گۆریچءَ شِنگێنتگ‌اَنت. ھرکسءَ وتی سر ءُ گۆش مُھر پتاتگ‌اَنت.
وتی دست‌ئےِ چارِتنت، ته دست چَلّ چَلّ اَنت. وتی دێم‌ئےِ چارت، ته دنیا جهانءِ کْرِچک اَنت. اَبکّه اَت که اینچو کْرچک کدی ءُ چۆنیا منی دێمءِ سرا اَتکه. سربتگ اَت. جێڑگا اَت که شھرءَ یله کنان ءُ واپس مێتگءَ رئواں.وَس‌ئےِ کُت، بلے یات‌ئےِ آیگا نه‌اَت که من در آیگءِ وھدا کۆٹیءِ چابی کُجا چێر داتگ‌اَنت. ھمینچُکا مارِت‌ئےِ که پُشتا کَسے اۆشتاته. دێم‌ئےِ تَرّێنت، ته بیمّارانی کَتارءِ لمب دراجتر اِنت. نزانت‌ئےِ اے ساھتءَ وتی کۆٹیءِ دپا اۆشتۆک اِنت یا بیمّارانی کتارءِ بھرے. جھدئےِ کُت که یات بکنت چابی کُجا اێر کُتگ‌اَت، بلے آئیءَ ھچ یات آیگا نه‌اَت. وانگ وانگءَ سردیءِ سرا بیمّارانی کتارءَ اۆشتاتگ ءُ جێڑگا اَت که۔۔۔
The writer is a filmmaker.
